พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต
หน้าที่ ๗๗๓-๗๗๔.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต [๕. ปารายนวรรค]
                                                                 ๑๖. ปิงคิยมาณวกปัญหา
๑๖. ปิงคิยมาณวกปัญหา๑-
ว่าด้วยปัญหาของปิงคิยมาณพ
	[๑๑๒๗] (ปิงคิยมาณพทูลถามดังนี้)
	            ข้าพระองค์ชราภาพแล้ว ไม่มีกำลัง
	            ผิวพรรณไม่ผุดผ่อง นัยน์ตาไม่แจ่มใส หูฟังไม่ชัด
	            ขอข้าพระองค์อย่าได้เป็นคนหลงเสียหายในระหว่างนี้เลย
	            ขอพระองค์จงตรัสบอกธรรมที่เป็นเครื่องละชาติและชราในโลกนี้
	            ซึ่งข้าพระองค์จะพึงรู้แจ้งได้เถิด
	[๑๑๒๘] (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ปิงคิยะ)
	            ชนทั้งหลายเห็นชนอื่นๆ เดือดร้อนอยู่เพราะรูปทั้งหลายแล้ว
	            ยังประมาทเจ็บปวดเพราะรูปทั้งหลาย
	            ปิงคิยะ เพราะฉะนั้น เธอจงเป็นผู้ไม่ประมาท
	            ละรูปเสียให้ได้ เพื่อจะไม่เกิดอีกต่อไป
	[๑๑๒๙] (ปิงคิยมาณพทูลถามดังนี้)
	            ทิศใหญ่ ๔ ทิศน้อย ๔ ทิศเบื้องบน ๑
	            ทิศเบื้องล่าง ๑ เหล่านี้รวมเป็น ๑๐
	            สิ่งใดๆ ในโลกที่พระองค์ไม่ทรงเห็น ไม่ทรงได้ยิน
	            ไม่ทรงทราบ หรือไม่ทรงรู้แจ้ง มิได้มีเลย
	            ขอพระองค์โปรดตรัสบอกธรรมเป็นเครื่องละชาติและชราในโลกนี้
	            ซึ่งข้าพระองค์จะพึงรู้แจ้งได้เถิด
@เชิงอรรถ :
@๑ ขุ.จู. (แปล) ๓๐/๑๔๕-๑๔๘/๓๔-๓๕ และดูรายละเอียดใน ขุ.จู. (แปล) ๓๐/๘๙-๙๒/๓๒๔-๓๓๒
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๗๗๓}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต [๕. ปารายนวรรค]
                                                                 ปารายนัตถุติคาถา
	[๑๑๓๐] (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ปิงคิยะ)
	            เธอจงเพ่งพิจารณาหมู่มนุษย์ผู้ถูกตัณหาครอบงำจิต
	            เกิดความเร่าร้อน ถูกชราครอบงำแล้ว
	            ปิงคิยะ เพราะฉะนั้น เธอจงเป็นผู้ไม่ประมาท
	            ละตัณหาเสียให้ได้ เพื่อจะไม่เกิดอีกต่อไป
ปิงคิยมาณวกปัญหาที่ ๑๖ จบ
ปารายนัตถุติคาถา๑-
ว่าด้วยการสดุดีธรรมเป็นเหตุให้ถึงฝั่ง
	พระธรรมสังคาหกาจารย์เมื่อจะสรรเสริญพระธรรมเทศนานี้จึงได้กล่าวไว้ดังนี้
	พระผู้มีพระภาคได้ตรัสคาถานี้แล้ว เมื่อประทับอยู่ ณ ปาสาณกเจดีย์
แคว้นมคธ ได้ทรงรับอาราธนากราบทูลหลายครั้งจากพราหมณ์ ๑๖ คน ผู้เป็น
ศิษย์ใกล้ชิด ได้ตรัสตอบปัญหาแล้ว ถ้าแม้บุคคลรู้ทั่วถึงอรรถ รู้ทั่วถึงธรรม
แห่งปัญหาแต่ละปัญหาแล้วปฏิบัติธรรมถูกต้องตามหลักธรรม ก็จะพึงถึงฝั่งแห่งชรา
และมรณะได้แน่นอน เพราะธรรมเหล่านี้เป็นเหตุให้ถึงฝั่ง เพราะเหตุดังกล่าวมานี้นั้น
ธรรมบรรยายนี้จึงชื่อว่า ปารายนะ
	[๑๑๓๑] (๑) อชิตะ  (๒) ติสสเมตเตยยะ
	            (๓) ปุณณกะ  (๔) เมตตคู
	            (๕) โธตกะ  (๖) อุปสีวะ
	            (๗) นันทะ  (๘) เหมกะ
@เชิงอรรถ :
@๑ ขุ.จู. (แปล) ๓๐/๑๔๙-๑๕๕/๓๖-๓๗
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๗๗๔}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๕ หน้าที่ ๗๗๓-๗๗๔.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=25&page=773&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=25&A=20924
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=25&A=20924#p773
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 25 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_25
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu25
https://84000.org/tipitaka/english/?index_25