อรรถกถาเล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๒๙.

โหติ โส จ ภิกฺขุ ตสฺมึ ธมฺมกมฺมสญฺญี อญฺญวาทกญฺจ วิเหสกญฺจ กโรติ อถสฺส ตสฺมึ อญฺญวาทเก จ วิเหสเก จ อาปตฺติ ปาจิตฺติยสฺสาติ อิมินา นเยน อตฺโถ เวทิตพฺโพ ฯ {๑๐๒} อชานนฺโต ปุจฺฉตีติ อาปตฺตึ อาปนฺนภาวํ อชานนฺโตเยว กึ ตุมฺเห ภณถ อหํ น ชานามีติ ปุจฺฉติ ฯ คิลาโน น กเถตีติ มุเข ตาทิโส พฺยาธิ โหติ เยน กเถตุํ น สกฺโกติ ฯ สงฺฆสฺส ภณฺฑนํ วาติ อาทีสุ สงฺฆมชฺเฌ กถิเต ตปฺปจฺจยา สงฺฆสฺส ภณฺฑนํ วา ฯเปฯ วิวาโท วา ภวิสฺสติ โส มา อโหสีติ มญฺญมาโน น กเถตีติ อิมินา นเยน อตฺโถ เวทิตพฺโพ ฯ เสสํ อุตฺตานเมวาติ ฯ ติสมุฏฺฐานํ กายจิตฺตโต วาจาจิตฺตโต กายวาจาจิตฺตโต จ สมุฏฺฐาติ สิยา กิริยา สิยา อกิริยา อญฺเญนญฺญํ ปฏิจรนฺตสฺส หิ กิริยา โหติ ตุณฺหีภาเวน วิเหเสนฺตสฺส อกิริยา สญฺญาวิโมกฺขํ สจิตฺตกํ โลกวชฺชํ กายกมฺมํ วจีกมฺมํ อกุสลจิตฺตํ ทุกฺขเวทนนฺติ ฯ อญฺญวาทสิกฺขาปทํ ทุติยํ ฯ {๑๐๓} ตติยสิกฺขาปเท ฯ ทพฺพํ มลฺลปุตฺตํ ภิกฺขู อุชฺฌาเปนฺตีติ ฉนฺทาย ทพฺโพ มลฺลปุตฺโตติ อาทีนิ วทนฺตา ตํ อายสฺมนฺตํ เตหิ ภิกฺขูหิ อวชานาเปนฺติ อวญฺญาย โอโลกาเปนฺติ ลามกโต วา จินฺตาเปนฺตีติ อตฺโถ ฯ ลกฺขณํ ปเนตฺถ สทฺทสตฺถานุสาเรน เวทิตพฺพํ ฯ โอชฺฌาเปนฺตีติปิ ปาโฐ ฯ อยเมว อตฺโถ ฯ ฉนฺทายาติ ฉนฺเทน ปกฺขปาเตน ฯ เตน อตฺตโน สนฺทิฏฺฐสมฺภตฺตานํ ปณีตานิ ปญฺญาเปตีติ อธิปฺปาโย ฯ ขิยฺยนฺตีติ ฉนฺทาย ทพฺโพ มลฺลปุตฺโตติ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๒๙. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=329&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=6928&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=6928&modeTY=2&pagebreak=1#p329