บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๒๙ ภาษาบาลี อักษรไทย สุตฺต.อ.๒ (ปรมตฺถ.๒) หน้าที่ ๑๖๕.
[๓๔๖] อโนมปญฺญนฺติ โอมํ วุจฺจติ ปริตฺตํ ลามกํ, น โอมปญฺญํ อโนมปญฺญํ, มหาปญฺญนฺติ อตฺโถ. ทิฏฺเฐว ธมฺเมติ ปจฺจกฺขเมว, อิมสฺมึเยว อตฺตภาเวติ วา อตฺโถ. วิจิกิจฺฉานนฺติ เอวรูปานํ ปริวิตกฺกานํ. ญาโตติ ปากโฏ. ยสสฺสีติ ลาภปริวารสมฺปนฺโน. อภินิพฺพุตตฺโตติ คุตฺตจิตฺโต อปริทยฺหมานจิตฺโต วา. [๓๔๗] ตยา กตนฺติ นิโคฺรธมูเล นิสินฺนตฺตา "นิโคฺรธกปฺโป"ติ วทตา ตยา กตนฺติ ยถา อตฺตนา อุปลกฺเขติ, ตถา ภณติ. ภควา ปน น นิสินฺนตฺตา เอว ตํ ตถา อาลปิ, อปิจ โข ตตฺถ อรหตฺตปฺปตฺตตฺตา. พฺราหฺมณสฺสาติ ชาตึ สนฺธาย ภณฺติ. โส กิร พฺราหฺมณมหาสาลกุลา ปพฺพชิโต. นมสฺสํ อจรีติ ๑- นมสฺสมาโน วิหาสิ. มุตฺยเปกฺโขติ นิพฺพานสงฺขาตํ วิมุตฺตึ อเปกฺขมาโน, นิพฺพานํ ปตฺเถนฺโตติ วุตฺตํ โหติ. ทฬฺหธมฺมทสฺสีติ ภควนฺตํ อาลปติ. ทฬฺหธมฺโม ๒- หิ นิพฺพานํ อภิชฺชนฏฺเฐน, ตญฺจ ภควา ทสฺเสติ. ตสฺมา ตํ "ทฬฺหธมฺมทสฺสี"ติ อาห. [๓๔๘] สกฺกาติปิ ๓- ภควนฺตเมว กุณนาเมน อาลปติ. มยมฺปิ สพฺเพติ นิรวเสสปริสํ ๔- สงฺคณฺหิตฺวา อตฺตานํ ทสฺเสนฺโต ภณติ. สมนฺตจกฺขูติปิ ภควนฺตเมว สพฺพญฺญุตญฺญาเณนาลปติ. สมวฏฺฐิตาติ สมฺมา อวฏฺฐิตา อาโภคํ กตฺวา ฐิตา. โนติ อมฺหากํ. สวนายาติ อิมสฺส ปญฺหสฺส เวยฺยากรณสวนตฺถาย. โสตาติ โสตินฺทฺริยานิ. ตุวํ โน สตฺถา ตวมนุตฺตโรสีติ ถุติวจนมตฺตเมเวตํ. [๓๔๙] ฉินฺเทว โน วิจิกิจฺฉนฺติ อกุสลวิจิกิจฺฉาย นิพฺพิจิกิจฺโฉ โส, วิจิกิจฺฉาปติรูปกํ ปน ตํ ปริวิตกฺกํ สนฺธาเยวมาห. พฺรูหิ เมตนฺติ พฺรูหิ เม @เชิงอรรถ: ๑ ก. อจรินฺติ ๒ สี.,อิ. ทฬฺหธมฺมนฺติ @๓ ฉ.ม. สกฺยาติปิ ๔ สี.,ก. อวเสสปริสํเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๑๖๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=29&page=165&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=29&A=3704&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=29&A=3704&modeTY=2&pagebreak=1#p165
จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๖๕.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]