มจร. ๖. ธัมมจริยสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕

๖. ธัมมจริยสูตร ว่าด้วยการประพฤติธรรม (พระผู้มีพระภาคตรัสแก่คฤหัสถ์และบรรพชิตทั้งหลายดังนี้) [๒๗๗] พระอริยะทั้งหลายกล่าวการประพฤติธรรม^๑- และการประพฤติพรหมจรรย์^๒- ทั้ง ๒ นี้ว่า เป็นรัตนะอันสูงสุด ถ้าบุคคลออกจากเรือนมาบวชเป็นบรรพชิต [๒๗๘] หากผู้ที่บวชแล้วนั้นเป็นคนปากร้าย ชอบเบียดเบียนผู้อื่นดุจสัตว์ป่า ชีวิตของเขาชื่อว่าต่ำทรามที่สุด เพราะมีแต่จะทำให้ธุลีคือกิเลสพอกพูนในใจของตน [๒๗๙] ภิกษุผู้ชอบทะเลาะ ถูกโมหะปิดบัง แม้เพื่อนพรหมจารีผู้มีศีลตักเตือนแล้ว ก็ไม่ยอมรับรู้ธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแล้ว [๒๘๐] ภิกษุผู้ถูกอวิชชาหุ้มห่อแล้ว ชอบเบียดเบียนพระอริยะผู้อบรมตนแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นความเศร้าหมองและเป็นหนทางให้ตกนรก @เชิงอรรถ : @^๑ การประพฤติธรรม หมายถึงการประพฤติสุจริต มีกายสุจริต เป็นต้น (ขุ.สุ.อ. ๒/๒๗๗/๑๒๑) @^๒ พรหมจรรย์ หมายถึงมัคคพรหมจรรย์ (ขุ.สุ.อ. ๒/๒๗๗/๑๒๑) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๕๖๕}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต [๒. จูฬวรรค]

๖. ธัมมจริยสูตร

[๒๘๑] ภิกษุเมื่อไม่รู้เช่นนั้น ก็ต้องเกิดในอบาย ออกจากครรภ์สู่ครรภ์ ออกจากที่มืดสู่ที่มืด ภิกษุผู้เช่นนั้นเมื่อตายไปย่อมได้รับทุกข์ [๒๘๒] บุคคลใดมีความประพฤติเสียหายเช่นนี้ตลอดกาลนาน พึงเป็นผู้เต็มด้วยบาป เหมือนหลุมคูถที่เต็มอยู่นานปี บุคคลนั้นเป็นผู้มีกิเลสเพียงดังเนิน ชำระให้หมดจดได้ยาก [๒๘๓] ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงรู้จักบุคคลผู้อาศัยเรือน^๑- มีความปรารถนาชั่ว มีความดำริชั่ว มีอาจาระและโคจรชั่ว เช่นนี้ [๒๘๔] เธอทั้งหลายพึงเป็นผู้พร้อมเพรียงกัน เลิกคบบุคคลนั้น จงกำจัดผู้ที่ไม่มีคุณธรรมในใจเหมือนแกลบออกเสีย จงคร่าผู้ทุศีลออกจากหมู่ เหมือนคนกำจัดหยากเยื่อออกจากบ้าน ฉะนั้น [๒๘๕] ต่อจากนั้น เธอทั้งหลายจงขับไล่ผู้ที่มิใช่สมณะ แต่แต่งกายเลียนแบบสมณะออกไปจากสงฆ์ เหมือนคนคัดข้าวลีบทิ้ง ฉะนั้น ครั้นกำจัดพวกปรารถนาชั่ว มีอาจาระและโคจรชั่วออกได้แล้ว [๒๘๖] เธอทั้งหลายผู้มีศีลบริสุทธิ์ จงเคารพยำเกรงกันอยู่ร่วมกับท่านผู้บริสุทธิ์ หลังจากนั้น เธอทั้งหลายจงเป็นผู้สามัคคีกัน มีปัญญารักษาตน จักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ ธัมมจริยสูตรที่ ๖ จบ @เชิงอรรถ : @^๑ อาศัยเรือน ในที่นี้หมายถึงอาศัยกามคุณ ๕ ประการ (ขุ.สุ.อ. ๒/๒๘๓/๑๒๓) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๕๖๖}