ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับภาษาไทย   บาลีอักษรไทย   บาลีอักษรโรมัน 
อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๓ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๕ สุตฺต. ม. มชฺฌิมปณฺณาสกํ
     [๔๘๙]   มยฺหมฺปิ  โข  ราชกุมาร  ปุพฺเพว สมฺโพธา อนภิสมฺพุทฺธสฺส
โพธิสตฺตสฺเสว  สโต  เอตทโหสิ  น  โข  สุเขน  สุขํ อธิคนฺตพฺพํ ทุกฺเขน
โข  สุขํ  อธิคนฺตพฺพนฺติ  ฯ  โส  โข  อหํ  ราชกุมาร  อปเรน  สมเยน
ทหโรว    สมาโน   สุสุกาฬเกโส   ภเทฺรน   โยพฺพเนน   สมนฺนาคโต
ปฐเมน    วยสา    อกามกานํ    มาตาปิตูนํ   อสฺสุมุขานํ   โรทนฺตานํ
เกสมสฺสุํ   โอหาเรตฺวา   กาสายานิ  วตฺถานิ  อจฺฉาเทตฺวา  อคารสฺมา
อนคาริยํ  ปพฺพชึ  ฯ  โส  เอวํ  ปพฺพชิโต  สมาโน  กึกุสลคเวสี อนุตฺตรํ
สนฺติวรปทํ    ปริเยสมาโน   เยน   อาฬาโร   กาลาโม   เตนุปสงฺกมึ
อุปสงฺกมิตฺวา   อาฬารํ  กาลามํ  เอตทโวจํ  อิจฺฉามหํ  อาวุโส  กาลาม
อิมสฺมึ   ธมฺมวินเย   พฺรหฺมจริยํ   จริตุนฺติ  ฯ  เอวํ  วุตฺเต  ราชกุมาร
อาฬาโร   กาลาโม  มํ  เอตทโวจ  วิหรตายสฺมา  ตาทิโส  อยํ  ธมฺโม
ยตฺถ  วิญฺญู  ปุริโส  นจิรสฺเสว  สกํ  อาจริยกํ  สยํ  อภิญฺญา  สจฺฉิกตฺวา
อุปสมฺปชฺช วิหเรยฺยาติ ฯ
โส  โข  อหํ  ราชกุมาร  นจิรสฺเสว  ขิปฺปเมว  ตํ  ธมฺมํ  ปริยาปุณึ  ฯ
โส    โข    อหํ    ราชกุมาร    ตาวตฺตเกเนว    โอฏฺฐปหตมตฺเตน
ลปิตลาปนมตฺเตน     ญาณวาทญฺจ     วทามิ    เถรวาทญฺจ    ชานามิ
ปสฺสามีติ  จ  ปฏิชานามิ  อหญฺเจว  อญฺโญ  จ  ฯ  ตสฺส มยฺหํ ราชกุมาร
เอตทโหสิ  น  โข  อาฬาโร  กาลาโม  อิมํ  ธมฺมํ เกวลํ สทฺธามตฺตเกน
สยํ    อภิญฺญา    สจฺฉิกตฺวา   อุปสมฺปชฺช   วิหรามีติ   ปเวเทติ   ๑-
อทฺธา อาฬาโร กาลาโม อิมํ ธมฺมํ ชานํ ปสฺสํ วิหรตีติ ฯ
     {๔๘๙.๑}   อถ ขฺวาหํ ราชกุมาร เยน อาฬาโร กาลาโม เตนุปสงฺกมึ
อุปสงฺกมิตฺวา   อาฬารํ   กาลามํ   เอตทโวจํ  กิตฺตาวตา  โน  อาวุโส
กาลาม    อิมํ    ธมฺมํ    สยํ    อภิญฺญา    สจฺฉิกตฺวา    อุปสมฺปชฺช
ปเวเทสีติ    ฯ    เอวํ    วุตฺเต   ราชกุมาร   อาฬาโร   กาลาโม
อากิญฺจญฺญายตนํ   ปเวเทสิ   ฯ   ตสฺส   มยฺหํ   ราชกุมาร  เอตทโหสิ
น   โข   อาฬารสฺเสว   กาลามสฺส   อตฺถิ   สทฺธา  มยฺหํปตฺถิ  สทฺธา
น   โข   อาฬารสฺเสว   กาลามสฺส   อตฺถิ   วิริยํ   มยฺหํปตฺถิ   วิริยํ
น  โข  อาฬารสฺเสว  กาลามสฺส  อตฺถิ  สติ  ...  สมาธิ  ... ปญฺญา
มยฺหํปตฺถิ   ปญฺญา   ยนฺนูนาหํ   ยํ   ธมฺมํ   อาฬาโร   กาลาโม   สยํ
อภิญฺญา   สจฺฉิกตฺวา   อุปสมฺปชฺช   วิหรามีติ   ปเวเทติ  ตสฺส  ธมฺมสฺส
สจฺฉิกิริยาย   ปทเหยฺยนฺติ   ฯ   โส   โข  อหํ  ราชกุมาร  นจิรสฺเสว
ขิปฺปเมว ตํ ธมฺมํ สยํ อภิญฺญา สจฺฉิกตฺวา อุปสมฺปชฺช วิหาสึ ฯ
@เชิงอรรถ:  สี. ปเวเทสิ ฯ
     {๔๘๙.๒}   อถ   ขฺวาหํ   ราชกุมาร  เยน  อาฬาโร  กาลาโม
เตนุปสงฺกมึ   อุปสงฺกมิตฺวา   อาฬารํ   กาลามํ  เอตทโวจํ  เอตฺตาวตา
โน   อาวุโส  กาลาม  อิมํ  ธมฺมํ  สยํ  อภิญฺญา  สจฺฉิกตฺวา  อุปสมฺปชฺช
ปเวเทสีติ  ฯ  เอตฺตาวตา  โข  อหํ  อาวุโส  อิมํ  ธมฺมํ  สยํ  อภิญฺญา
สจฺฉิกตฺวา    อุปสมฺปชฺช    ปเวเทมีติ    ฯ    อหํปิ    โข   อาวุโส
เอตฺตาวตา    อิมํ    ธมฺมํ    สยํ   อภิญฺญา   สจฺฉิกตฺวา   อุปสมฺปชฺช
วิหรามีติ   ฯ   ลาภา   โน   อาวุโส  สุลทฺธํ  โน  อาวุโส  เย  มยํ
อายสฺมนฺตํ    ตาทิสํ    สพฺรหฺมจารึ    ปสฺสาม    อิติ    ยาหํ   ธมฺมํ
สยํ    อภิญฺญา   สจฺฉิกตฺวา   อุปสมฺปชฺช   ปเวเทมิ   ตํ   ตฺวํ   ธมฺมํ
สยํ    อภิญฺญา    สจฺฉิกตฺวา    อุปสมฺปชฺช   วิหาสิ   ยํ   ตฺวํ   ธมฺมํ
สยํ    อภิญฺญา   สจฺฉิกตฺวา   อุปสมฺปชฺช   วิหาสิ   ตมหํ   ธมฺมํ   สยํ
อภิญฺญา    สจฺฉิกตฺวา    อุปสมฺปชฺช    ปเวเทมิ    อิติ   ยาหํ   ธมฺมํ
ชานามิ   ตํ   ตฺวํ  ธมฺมํ  ชานาสิ  ยํ  ตฺวํ  ธมฺมํ  ชานาสิ  ตมหํ  ธมฺมํ
ชานามิ   อิติ   ยาทิโส   อหํ   ตาทิโส   ตุวํ   ยาทิโส  ตุวํ  ตาทิโส
อหํ ฯ เอหิทานิ อาวุโส อุโภ วสนฺตา อิมํ คณํ ปริหรามาติ ฯ
     {๔๘๙.๓}   อิติ  โข  ราชกุมาร  อาฬาโร  กาลาโม อาจริโย เม
สมาโน  อนฺเตวาสึ  มํ  สมานํ  อตฺตโน  สมสมํ  ฐเปสิ  อุฬาราย  จ มํ
ปูชาย  ปูเชสิ  ฯ  ตสฺส  มยฺหํ ราชกุมาร เอตทโหสิ นายํ ธมฺโม นิพฺพิทาย
น  วิราคาย  น  นิโรธาย  น  อุปสมาย  น  อภิญฺญาย  น สมฺโพธาย น
นิพฺพานาย     สํวตฺตติ     ยาวเทว    อากิญฺจญฺญายตนูปปตฺติยาติ    ฯ
โส  โข  อหํ  ราชกุมาร  ตํ  ธมฺมํ  อนลงฺกริตฺวา  ตสฺมา ธมฺมา นิพฺพิชฺช
อปกฺกมึ ฯ
     [๔๙๐]   โส  โข  อหํ  ราชกุมาร  กึกุสลคเวสี อนุตฺตรํ สนฺติวรปทํ
ปริเยสมาโน   เยน   อุทฺทโก   รามปุตฺโต   เตนุปสงฺกมึ  อุปสงฺกมิตฺวา
อุทฺทกํ       รามปุตฺตํ       เอตทโวจํ       อิจฺฉามหํ      อาวุโส
ราม   อิมสฺมึ   ธมฺมวินเย   พฺรหฺมจริยํ   จริตุนฺติ   ฯ   เอวํ   วุตฺเต
ราชกุมาร    อุทฺทโก    รามปุตฺโต    มํ    เอตทโวจ   วิหรตายสฺมา
ตาทิโส   อยํ   ธมฺโม   ยตฺถ  วิญฺญู  ปุริโส  นจิรสฺเสว  สกํ  อาจริยกํ
สยํ   อภิญฺญา   สจฺฉิกตฺวา   อุปสมฺปชฺช   วิหเรยฺยาติ   ฯ   โส   โข
อหํ   ราชกุมาร   นจิรสฺเสว   ขิปฺปเมว   ตํ  ธมฺมํ  ปริยาปุณึ  ฯ  โส
โข  อหํ  ราชกุมาร  ตาวตฺตเกเนว  โอฏฺฐปหตมตฺเตน  ลปิตลาปนมตฺเตน
ญาณวาทญฺจ      วทามิ      เถรวาทญฺจ      ชานามิ      ปสฺสามีติ
จ   ปฏิชานามิ   อหญฺเจว   อญฺโญ   จ   ฯ   ตสฺส  มยฺหํ  ราชกุมาร
เอตทโหสิ   น   โข   ราโม   อิมํ  ธมฺมํ  เกวลํ  สทฺธามตฺตเกน  สยํ
อภิญฺญา    สจฺฉิกตฺวา    อุปสมฺปชฺช    วิหรามีติ    ปเวเทติ    อทฺธา
ราโม อิมํ ธมฺมํ ชานํ ปสฺสํ วิหรตีติ ฯ
     {๔๙๐.๑}   อถ   ขฺวาหํ   ราชกุมาร  เยน  อุทฺทโก  รามปุตฺโต
เตนุปสงฺกมึ      อุปสงฺกมิตฺวา     อุทฺทกํ     รามปุตฺตํ     เอตทโวจํ
กิตฺตาวตา   โน   อาวุโส   ราม  อิมํ  ธมฺมํ  สยํ  อภิญฺญา  สจฺฉิกตฺวา
อุปสมฺปชฺช    ปเวเทสีติ    ฯ    เอวํ   วุตฺเต   ราชกุมาร   อุทฺทโก
รามปุตฺโต         เนวสญฺญานาสญฺญายตนํ        ปเวเทสิ        ฯ
ตสฺส   มยฺหํ   ราชกุมาร   เอตทโหสิ   น   โข   รามสฺเสว   อโหสิ
สทฺธา   มยฺหํปตฺถิ   สทฺธา   น   โข  รามสฺเสว  อโหสิ  วิริยํ  ฯเปฯ
สติ   ...   สมาธิ   ...   ปญฺญา   มยฺหํปตฺถิ   ปญฺญา  ยนฺนูนาหํ  ยํ
ธมฺมํ    ราโม    สยํ    อภิญฺญา   สจฺฉิกตฺวา   อุปสมฺปชฺช   วิหรามีติ
ปเวเทสิ   ตสฺส   ธมฺมสฺส   สจฺฉิกิริยาย   ปทเหยฺยนฺติ   ฯ   โส  โข
อหํ    ราชกุมาร   นจิรสฺเสว   ขิปฺปเมว   ตํ   ธมฺมํ   สยํ   อภิญฺญา
สจฺฉิกตฺวา อุปสมฺปชฺช วิหาสึ ฯ
     {๔๙๐.๒}   อถ   ขฺวาหํ   ราชกุมาร  เยน  อุทฺทโก  รามปุตฺโต
เตนุปสงฺกมึ      อุปสงฺกมิตฺวา     อุทฺทกํ     รามปุตฺตํ     เอตทโวจํ
เอตฺตาวตา   โน   อาวุโส  ราม  อิมํ  ธมฺมํ  สยํ  อภิญฺญา  สจฺฉิกตฺวา
อุปสมฺปชฺช   ปเวเทสีติ   ฯ  เอตฺตาวตา  โข  อหํ  อาวุโส  อิมํ  ธมฺมํ
สยํ   อภิญฺญา   สจฺฉิกตฺวา   อุปสมฺปชฺช   ปเวเทมีติ   ฯ   อหํปิ   โข
อาวุโส   เอตฺตาวตา   อิมํ  ธมฺมํ  สยํ  อภิญฺญา  สจฺฉิกตฺวา  อุปสมฺปชฺช
วิหรามีติ   ฯ   ลาภา   โน   อาวุโส  สุลทฺธํ  โน  อาวุโส  เย  มยํ
อายสฺมนฺตํ   ตาทิสํ   สพฺรหฺมจารึ   ปสฺสาม   อิติ   ยํ   ธมฺมํ   ราโม
สยํ   อภิญฺญา   สจฺฉิกตฺวา   อุปสมฺปชฺช   ปเวเทสิ  ตํ  ตฺวํ  ธมฺมํ  สยํ
อภิญฺญา   สจฺฉิกตฺวา   อุปสมฺปชฺช   วิหาสิ  ยํ  ตฺวํ  ธมฺมํ  สยํ  อภิญฺญา
สจฺฉิกตฺวา    อุปสมฺปชฺช   วิหาสิ   ตํ   ธมฺมํ   ราโม   สยํ   อภิญฺญา
สจฺฉิกตฺวา   อุปสมฺปชฺช   ปเวเทสิ  อิติ  ยํ  ธมฺมํ  ราโม  อภิญฺญาสิ  ตํ
ตฺวํ  ธมฺมํ  ชานาสิ  ยํ  ตฺวํ  ธมฺมํ  ชานาสิ  ตํ  ธมฺมํ  ราโม  อภิญฺญาสิ
อิติ   ยาทิโส   ราโม   อโหสิ   ตาทิโส   ตุวํ  ยาทิโส  ตุวํ  ตาทิโส
ราโม   อโหสิ   เอหิทานิ   อาวุโส   ตุวํ   อิมํ   คณํ   ปริหราติ  ฯ
อิติ   โข   ราชกุมาร   อุทฺทโก  รามปุตฺโต  สพฺรหฺมจารี  เม  สมาโน
อาจริยฏฺฐาเนว  ๑-  มํ  ฐเปสิ  อุฬาราย  จ  มํ  ปูชาย ปูเชสิ ฯ ตสฺส
มยฺหํ   ราชกุมาร   เอตทโหสิ   นายํ   ธมฺโม  นิพฺพิทาย  น  วิราคาย
น  นิโรธาย  น  อุปสมาย  น  อภิญฺญาย  น  สมฺโพธาย  น  นิพฺพานาย
สํวตฺตติ    ยาวเทว   เนวสญฺญานาสญฺญายตนูปปตฺติยาติ   ฯ   โส   โข
อหํ   ราชกุมาร   ตํ   ธมฺมํ   อนลงฺกริตฺวา   ตสฺมา   ธมฺมา  นิพฺพิชฺช
อปกฺกมึ ฯ


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๑๓ หน้าที่ ๔๔๓-๔๔๘. https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=13&item=489&items=2              อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=13&item=489&items=2&mode=bracket              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=13&item=489&items=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=13&item=489&items=2              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=13&i=489              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๓ https://84000.org/tipitaka/read/?index_13 https://84000.org/tipitaka/english/?index_13

อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]