บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๙ สุตฺต. ขุ. ชาตกํ (๑): เอก-จตฺตาลีสนิปาตชาตกํ
๑๒ ปญฺจปณฺฑิตชาตกํ [๒๒๒๘] ปญฺจ ปณฺฑิตา สมาคตา ปโญฺห ๑- เม ปฏิภาติ ตํ สุณาถ นินฺทิยมตฺถํ ปสํสิยํ วา กสฺเสวาวีกเรยฺย คุยฺหมตฺถํ ฯ [๒๒๒๙] ตฺวํ อาวีกโรหิ ภูมิปาล ภตฺตา ภารสโห ตุวํ วเทตํ ตว ฉนฺทรุจีนิ สมฺมสิตฺวา อถ วกฺขนฺติ ชนินฺท ปญฺจ ธีรา ฯ [๒๒๓๐] ยา สีลวตีว อนญฺญเถยฺยา ๒- ภตฺตุ ฉนฺทวสานุคา ปิยา มนาปา นินฺทิยมตฺถํ ปสํสิยํ วา ภริยายาวีกเรยฺย คุยฺหมตฺถํ ฯ [๒๒๓๑] โย กิจฺฉคตสฺส อาตุรสฺส สรณํ โหติ คติ ปรายนญฺจ นินฺทิยมตฺถํ ปสํสิยํ วา สขิโน วาวีกเรยฺย คุยฺหมตฺถํ ฯ @เชิงอรรถ: ๑ ม. ปญฺหา ฯ ๒ สี. ยุ. อนญฺญเธยฺยา ฯ [๒๒๓๒] โย ๑- เชฏฺโฐ อถ มชฺฌิโม กนิฏฺโฐ โส ๒- เจ สีลสมาหิโต ฐิตตฺโต นินฺทิยมตฺถํ ปสํสิยํ วา ภาตุโน วาวีกเรยฺย คุยฺหมตฺถํ ฯ [๒๒๓๓] โย เว ปิตุ หทยสฺส ปตฺถคู อนุชาโต ปิตรํ อโนมปญฺโญ นินฺทิยมตฺถํ ปสํสิยํ วา ปุตฺตสฺสาวีกเรยฺย คุยฺหมตฺถํ ฯ [๒๒๓๔] มาตา ทฺวิปทชนินฺทเสฏฺฐ ยา นํ ๓- โปเสติ ฉนฺทสา ปิเยน นินฺทิยมตฺถํ ปสํสิยํ วา มาตุยาวีกเรยฺย คุยฺหมตฺถํ ฯ [๒๒๓๕] คุยฺหสฺส หิ คุยฺหเมว สาธุ น หิ คุยฺหสฺส ปสตฺถมาวิกมฺมํ อนิปฺผนฺนตาย สเหยฺย ธีโร นิปฺผนฺนตฺโถว ๔- ยถาสุขํ ภเณยฺย ฯ [๒๒๓๖] กึ ตฺวํ วิมโนสิ ราชเสฏฺฐ ทิปทินฺท ๕- วจนํ สุโณม เต ตํ กึ จินฺตยมาโน ทุมฺมโนสิ น หิ เทว อปราโธ อตฺถิ มยฺหํ ฯ @เชิงอรรถ: ๑ ม. อยํ ปาโฐ นตฺถิ ฯ ๒ ม. โย ฯ ๓ สี. ยุ. โย ตํ ฯ ๔ ม. นิปฺผนฺโนว ฯ @๕ ม. ทฺวิปทชนินุท ฯ [๒๒๓๗] ปเญฺห วชฺโฌ มโหสโธ อาณตฺโต เม วธาย ภูริปญฺโญ ตํ จินฺตยมาโน ทุมฺมโนสฺมิ น หิ เทวิ อปราโธ อตฺถิ ตุยฺหํ ฯ [๒๒๓๘] อภิโทสคโตทานิ เอหิสิ กึ สุตฺวา กึ สงฺกเต ๑- มโน เต โก เต กิมโวจ ภูริปญฺญ อิงฺเฆตํ วจนํ สุณาม พฺรูหิ เม ตํ ฯ [๒๒๓๙] ปเญฺห วชฺโฌ มโหสโธ ยทิ เต มนฺตยิตํ ชนินฺท โทสํ ภริยาย รโหคโต อสํสิ คุยฺหํ ปาตุกตํ สุตํ มเมตํ ฯ [๒๒๔๐] ยํ สาลวนสฺมึ เสนโก ปาปกมฺมมกาสิ อสพฺภิรูปํ สขิโนว รโหคโต อสํสิ คุยฺหํ ปาตุกตํ สุตํ มเมตํ ฯ [๒๒๔๑] ปุกฺกุสปุริสสฺส เต ชนินฺท อุปฺปนฺโน โรโค อราชปตฺโต ๒- ภาตุว ๓- รโหคโต อสํสิ คุยฺหํ ปาตุกตํ สุตํ มเมตํ ฯ @เชิงอรรถ: ๑ ยุ. กิมาสงฺกเต ฯ ๒ ม. อราชยุตฺโต ฯ ๓ ม. ภาตุญฺจ ฯ สี. ยุ. ภาตุจฺจ ฯ [๒๒๔๒] อาพาโธยํ อสพฺภิรูโป กามินฺโท ๑- นรเทเวน ผุฏฺโฐ ปุตฺตสฺส รโหคโต อสํสิ คุยฺหํ ปาตุกตํ สุตํ มเมตํ ฯ [๒๒๔๓] อฏฺฐวงฺกํ มณิรตนํ อุฬารํ สกฺโก เต อททา ปิตามหสฺส เทวินฺทสฺส คตํ ตทชฺช หตฺถํ มาตุ จ รโหคโต อสํสิ คุยฺหํ ปาตุกตํ สุตํ มเมตํ ฯ [๒๒๔๔] คุยฺหสฺส หิ คุยฺหเมว สาธุ น หิ คุยฺหสฺส ปสตฺถมาวิกมฺมํ อนิปฺผนฺนตาย สเหยฺย ธีโร นิปฺผนฺนตฺโถว ๒- ยถาสุขํ ภเณยฺย ฯ น คุยฺหมตฺถํ วิวเรยฺย รกฺเขยฺย นํ ยถา นิธึ น หิ ปาตุกโต สาธุ คุโยฺห อตฺโถ ปชานตา ฯ ถิยา คุยฺหํ น สํเสยฺย อมิตฺตสฺส จ ปณฺฑิโต โย จามิเสน สํหีโร หทยตฺเถโน จ โย นโร คุยฺหมตฺถมสมฺพุทฺธํ สมฺโพธยติ โย นโร มนฺตเภทภยา ตสฺส ทาสภูโตว ติติกฺขติ ฯ ยาวนฺโต ปุริสสฺสตฺถํ คุยฺหํ ชานนฺติ มนฺตินํ @เชิงอรรถ: ๑ สี. ยุ. กาวินฺโท ฯ ๒ ม. นิปฺผนฺโนว ฯ ตาวนฺโต ตสฺส อุพฺเพคา ตสฺมา คุยฺหํ น วิสฺสเช ฯ วิวิจฺจ ภาเสยฺย ทิวา รหสฺสํ รตฺตึ คิรํ นาติเวลํ ปมุญฺเจ อุปสฺสุติกา หิ สุณนฺติ มนฺตํ ตสฺมา มนฺโต ขิปฺปมุเปติ เภทนฺติ ฯ ปญฺจปณฺฑิตชาตกํ ทฺวาทสมํ ฯ ---------เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒๗ หน้าที่ ๔๖๐-๔๖๔. http://84000.org/tipitaka/read/pali_item_s.php?book=27&item=2228&items=17&modeTY=2 อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- http://84000.org/tipitaka/read/pali_item_s.php?book=27&item=2228&items=17&modeTY=2&mode=bracket อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=27&item=2228&items=17&modeTY=2 อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=27&item=2228&items=17&modeTY=2 ศึกษาอรรถกถาชาดกนี้ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=2228 The Pali Atthakatha in Thai :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=41&A=2851 The Pali Atthakatha in Roman :- http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=41&A=2851 สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ http://84000.org/tipitaka/read/?index_27
|
บันทึก ๑๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]