วิตักกวิปผารสัททกถา : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๗

วิตักกวิปผารสัททกถา [๑๓๕๖] สกวาที ทุกครั้งที่ตรึกอยู่ ตรองอยู่ ความแผ่ไปแห่งวิตก เกิดเป็นเสียง หรือ? ปรวาที ถูกแล้ว ส. ทุกครั้งที่ถูกต้องอยู่ ความแผ่ไปแห่งผัสสะก็เกิดเป็นเสียงทุกครั้งที่เสวย อารมณ์อยู่ ทุกครั้งที่จำอารมณ์อยู่ ทุกครั้งที่จงใจอยู่ ทุกครั้งที่คิดอยู่ ทุกครั้งที่ระลึกอยู่ ทุกครั้งที่รู้ชัดอยู่ ความแผ่ไปแห่งเวทนา สัญญา เจตนา จิต สติ ปัญญา ก็เกิดเป็นเสียง หรือ? ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ [๑๓๕๗] ส. ทุกครั้งที่ตรึก อยู่ตรองอยู่ ความแผ่ไปแห่งวิตกเกิดเป็นเสียง หรือ? ป. ถูกแล้ว ส. ความแผ่ไปแห่งวิตก เป็นเสียงที่พึงรู้ได้ด้วยโสติวิญญาณ กระทบที่โสตะ มาสู่คลองแห่งโสตะ หรือ? ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ ส. ความแผ่ไปแห่งวิตก ไม่เป็นเสียงที่พึงรู้ได้ด้วยโสตวิญญาณ ไม่กระทบที่ โสตะ ไม่มาสู่คลองแห่งโสตะ มิใช่หรือ? ป. ถูกแล้ว

--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๕๖๓.

ส. หากว่า ความแผ่ไปแห่งวิตก ไม่เป็นเสียงที่พึงรู้ได้ด้วยโสตวิญญาณ ไม่ กระทบที่โสตะ ไม่มาสู่คลองแห่งโสตะ ก็ต้องไม่กล่าวว่า ทุกครั้งที่ตรึก อยู่ ตรองอยู่ ความแผ่ไปแห่งวิตกเกิดเป็นเสียง วิตักกวิปผารสัททกถา จบ -----------------------------------------------------