มิลินทปัญหา

วัญจนปัญหา อถ โข กาเล ในกาลนั้นแท้จริง อายสฺมา นาคเสโน พระนาคเสนผู้มีอายุนั่งอยู่ในที่ใด พระยามิลินท์ก็เข้าสู่สถานที่นั้น อุปสงฺกมิตฺวา ครั้นเข้าไปใกล้แล้ว บพิตรเจ้าจึงกล่าวซึ่งสัมโมท- นียกถา ควรจะลึกสิ้นกาลช้านาน นิสีทิ แล้วก็ทรงนิสัชนาการนั่งในที่สมควรข้างหนึ่ง ฝ่ายพระนาคเสนผู้มีอายุ ก็สนทนาด้วยถ้อยคำเป็นที่ยังจิตแห่งพระยามิลินท์ให้ชื่นชม โสมนัสปสันนาการ สมเด็จบรมกษัตริย์พระเจ้ามิลินท์ จึงทรงปุจฉาซึ่งอรรถปัญหาประถมว่า ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่พระนาคเสนผู้จำเริญ สมุลฺลเปตุกาโม โยมนี้ปรารถนาจะใคร่เจรจาด้วยพระผู้ เป็นเจ้า พระนาคเสนจึงว่า มหาราช ดูกรบพิตรผู้ประเสริฐ บพิตรจงเจรจาไปเถิด อาตมภาพ ก็ ปรารถนาจะใคร่ฟัง พระยามิลินท์จึงมีพระวาจาว่า สมุลฺลปิโต สุณาหิ ข้าพเจ้าเจรจาแล้ว พระผู้เป็นเจ้า จงฟังเอาเถิด พระนาคเสนจึงว่า สูโณมิ อาตมภาพฟังแล้ว พระยามิลินท์จึงว่า พระผู้เป็นเจ้าว่าฟังแล้วได้ยินอย่างไร พระนาคเสนจึงว่า ก็บพิตรว่าเจรจาแล้วนั้นเจรจาอย่างไรเล่า พระยามิลินท์จึงว่า ข้าพเจ้าจะถามพระผู้เป็นเจ้า พระนาคเสนจึงว่า ปุจฺฉ มหาราช ดูกรบพิตร พระองค์จะถามก็ถามเถิด ปุจฺฉิตํ ภนฺเต ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้าผู้เจริญ ข้าพเจ้าถามแล้ว สุวิสฺสชฺชิตํ มหาราช ดูกรบพิตรผู้ประเสริฐ อาตมาก็วิสัชนาแล้ว กึ วิสฺสชฺชิโต พระผู้เป็นเจ้าวิสัชนาอย่างไร กึ ปุจฺฉิโต ก็บพิตรถามอาตมภาพอย่างไรเล่า เอวํ วุตฺเต ในเมื่อพระยามิลินท์และพระนาคเสนปุจฉาวิสัชนากันดังนี้แล้ว ชาวโยนก ห้าร้อยก็พากันให้สาธุการแก่พระนาคเสน แล้วจึงกราบทูลแก่พระยามิลินท์ว่า มหาราช ข้า แต่สมเด็จบรมบพิตรผู้ประเสริฐ ขอเชิญพระองค์ทรงปุจฉาซึ่งอรรถปัญหาแก่พระนาคเสนต่อไป ในกาลบัดนี้

เนื้อความมิลินทปัญหา หน้าที่ ๓๒ - ๓๓. http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=4 สารบัญมิลินทปัญหา http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=0#item_4