มิลินทปัญหา

นิพพานลภนปัญหา ที่ ๙
             ราชา  สมเด็จพระเจ้ากรุงมิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระราชโองการตรัสถามว่า  ภนฺเต  นาค-
เสน  ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้านาคเสนผู้เจริญด้วยปรีชา  ตกว่าคนทั้งหลายนี้ได้นิพพานด้วยกันสิ้น
หรือประการใด
             พระนาคเสนถวายพระพรว่า ไม่ได้ด้วยกันทั้งสิ้น
             พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นกษัตริย์ตรัสถามว่า  เหตุไฉนจึงไม่ได้
             พระนาคเสนจึงวิสัชนาแก้ไขว่า  มหาราช  ขอถวายพระพรบพิตรพระราชสมภารผู้ประ
เสริฐ  คนทั้งหลายเกิดมา  จะได้พระนิพพานสิ้นด้วยกันหามิได้  สมฺมาปฏิปนฺโน  อภิญฺเญยฺย
ต่อเมื่อไรปรนนิบัติเป็นสัมมาปฏิบัติไปให้รู้ธรรมอันวิเศษ  ได้ธรรมอันวิเศษ  ดำริจิตจะจำเริญซึ่ง
วิเศษนั้น  ปหาตพฺเพ  ธมฺเม  ปชหนฺโต  จะเสียซึ่งธรรมอันลามา  ภาเวนฺโต  ยกจิตจำเริญซึ่ง
ภาเวตัพพธรรม  คือจำศีลภาวนาไป  สจฺฉิกโรนฺโต  กระทำให้แจ้งซึ่งธรรมอันควรจะกระทำให้
แจ้งนั้น  คืออรหัตผลญาณ  ก็จะได้พระนิพพานด้วยประการฉะนี้  ขอถวายพระพร
             สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีก็ทรงพระโสมนัสตรัสว่า กลฺโลสิ ผู้เป็นเจ้ากล่าว
นี้สมควรแล้ว
นิพพานลภนปัญหา คำรบ ๙ จบเท่านี้


             เนื้อความมิลินทปัญหา หน้าที่  ๑๑๘.
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=51
             สารบัญมิลินทปัญหา
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=0#item_51