มิลินทปัญหา

พุทธานุตตรภาวปัญหา ที่ ๒
             ราชา  สมเด็จพระเจ้ากรุงมิลินท์ภูมินทราธิบดี  มีพระราชโองการถามพระนาคเสนว่า
ภนฺเต  นาคเสน  ข้าแต่พระนาคเสนผู้เป็นเจ้าผู้จำเริญด้วยปรีชาอันเลิศ  พุทฺโธ  สมเด็จพระพุทธ-
เจ้านี้ประเสริฐยิ่งหาสิ่งเสมอมิได้  จริงหรือประการใด
             พระนาคเสนจึงวิสัชนาแก้ไขว่า มหาราช  ขอถวายพระพรบพิตรพระราชสมภาร อันองค์
สมเด็จพระพุทธเจ้าประเสริฐจริงหาสิ่งเสมอมิได้
             พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นกษัตริย์ตรัสซักว่า  ทำไมพระผู้เป็นเจ้าจึงรู้  เมื่อพระผู้เป็นเจ้าไม่
เห็นนี้จะรู้อย่างไร
              พระนาคเสนจึงมีเถรวาจาไต่ถามว่า  มหาราช  ขอถวายพระพรบพิตรพระราชสมภาร
ปานกรดุจหนึ่งว่ามหาสมุทรอันใหญ่  คือใครได้เห็นเล่า  เขาจึงพากันรู้ว่าสมุทรอันใหญ่  อันว่า
มหาสมุทรนี้สุดวิสัยลึกล้ำคัมภีรภาพ  จะหยั่งจะข้ามได้เป็นอันยาก  ลึกเหลือที่ระลึก ใหญ่ก็สุด
ใหญ่  เป็นที่ไหลไปแห่งแม่น้ำทั้งห้า คือ คงคา  ยมุนา  อจิรวจี  สรภู  มหี  นทีทั้งห้าถึงจะไหลหลั่ง
ถั่งท้นมาสักเท่าใด  จะได้รู้เต็มขอบฝั่งหามิได้  ตกว่าคนทั้งหลายรู้หรือไม่ว่า  สมุทรนี้เป็นมหา
สมุทรอันใหญ่เล่า  มหาบพิตร

	พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นกษัตริย์ตรัสว่า  อาม  ชาเนยฺยํ  เจ้าค่ะพระผู้เป็นเจ้า คนทั้งหลาบ
เขารู้อยู่ว่า  มหาสมุทรกว้างใหญ่
             พระนาคเสนจึงถามว่า  เหตุอย่างไร  เมื่อคนทั้งหลายไม่ได้เห็นแก่ตา  ทำไมเขาจึงรู้ว่า
มหาสมุทรใหญ่
             พระเจ้ากรุงมิลินทร์ปิ่นกษัตริย์ตรัสว่า  เหตุว่าผู้ใหญ่ผู้เฒ่าเล่ากับสืบๆ มา จึงรู้ว่า
มหาสมุทรนี้โตใหญ่
             พระนาคเสนถวายพระพรว่า  ความข้อนี้ฉันใดก็ดี  อาตมานี้ถึงไม่เห็นองค์พระชินสีห์กับ
ตา  ก็ได้ทัศนาการเห็นพระสาวกอรหันต์อันเป็นศิษย์ต่อๆ มาช้านาน  ชานามิ  ภควา  อนุตฺตโร
รูปก็รู้ว่า  สมเด็จพระภควันตบพิตรผู้ทำลายกำกงแห่งสังสารจักรเลิศนัก  หาผู้เสมอเหมือนมิได้
ในกาลบัดนี้
             สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระทัยโสมนัสตรัสว่า  กลฺโลสิ  พระผู้เป็นเจ้ากล่าว
วิสัชนาอุปมานี้สมควรอยู่แล้ว
พุทธานุตตรภาวปัญหา คำรบ ๒ จบเท่านี้


             เนื้อความมิลินทปัญหา หน้าที่  ๑๒๑ - ๑๒๒.
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=54
             สารบัญมิลินทปัญหา
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=0#item_54