มิลินทปัญหา

สติอภิชานันติปัญหา ที่ ๑๑
             ราชา  สมเด็จพระเจ้ากรุงมิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระราชโองการตรัสถามพระนาคเสน
ว่า ภนฺเต  นาคเสน  ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า  สติที่ระลึกถึงข้าวของสารพัดทั้งปวงนี้  จะมีแก่พวกพระ
ผู้เป็นเจ้าผู้เป็นอภิชานะรู้ยิ่งพวกเดียวนี้หรือ  หรือว่าจะมีแก่พวกกุฏุมพีคือผู้ที่ต้องตักเตือนบ้าง
เป็นประการใด
             พระนาคเสนจึงมีเถรวาจาว่า มหาราช  ขอถวายพระพร  สตินี้มีแก่คนที่รู้ยิ่ง  และคนที่
เป็นกุฎุมพีก็มีสติด้วยกันสิ้น
             พระเจ้ากรุงมิลินท์จึงตรัสว่า  โยมนี้เห็นว่าคนที่รู้ยิ่งมีสติ  เห็นว่ากุฎุมพีนั้นไม่มีสติ
	พระนาคเสนจึงวิสัชนาแก้ไขว่า  มหาราช  ขอถวายพระพรบพิตรพระราชสมภารผู้
ประเสริฐ  ถ้าว่าสติบังเกิดแต่ในสันดานท่านผู้เป็นอภิชานะรู้ยิ่ง  สติมิได้มีอยู่แก่คนเป็นกุฎุมพี
แล้วกิจที่จะเล่าเรียนศิลปศาสตร์วิชาการ  และพระกรรมฐานในสำนักท่านผู้รู้หลักนักปราชญ์
ต้องการอะไร  ครูบาอาจารย์ก็หาประโยชน์มิได้  นี่สติมีอยู่แก่กุฎุมพี  จึงต้องการครูบาจารย์ให้
สั่งสอนเพื่อให้เกิดสติ  อาตมาจึงว่าคนที่เป็นอภิชานชาติรู้หลักนักปราชญ์นี้ก็ดี  กุฎุมพีก็ดี  เป็น
ผู้มีสติด้วยแท้  ขอถวายพระพร
             ฝ่ายพระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นประชากรได้ทรงฟังเถรวาจาก็สิ้นสงสัยมีน้ำพระหฤัยโสมนัส
ตรัสว่า  กลฺโลสิ  พระผู้เป็นเจ้าวิสัชนานี้สมควรยิ่งนักหนาในกาลบัดนี้
สติอภิชานันติปัญหา คำรบ ๑๑ จบเท่านี้
จบฉัฏฐวรรค


             เนื้อความมิลินทปัญหา หน้าที่  ๑๔๓ - ๑๔๔.
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=73
             สารบัญมิลินทปัญหา
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=0#item_73