มิลินทปัญหา

ทูรพรหมโลกปัญหา ที่ ๔
             ราชา  สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นธรณีมีพระราชโองการตรัสถามว่า  ภนฺเต  นาคเสน ข้า
แต่พระนาคเสนผู้ปรีชา  อันว่าพรหมโลกกับมนุษย์โลกนี้  ไกลกันสักว่าเท่าไร
             พระนาคเสนจึงวิสัชนาแก้ไขว่า มหาราช  ขอถวายพระพรบพิตรพระราชสมภาร
ผู้เป็นใหญ่ในสิริราชสมบัติ พรหมโลกกับมนุษย์โลกนี้ไกลกันมาก  ถ้าว่าจะเอาศิลปาปาสาณ
ประมาณท่ากูฏาคารปราสาทโยนลงมาแต่พรหมโลกนั้น  วัน ๑  กับคืน ๑ ศิลาจะตกลงมาไกล
ได้ ๔๘,๐๐ โยชน์  ประมาณ ๔ เดือน จึงจะถึงเดิน
             สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ประชากร  มีพระราชโองการตรัสว่า ภนฺเต นาคเสน   ข้าแต่พระ
นาคเสน  พระผู้เป็นเจ้ากล่าวไว้ว่า  ยังมีบุรุษผู้หนึ่งมีกำลังมาก  จะคู่เข้าจะเหยียดออกซึ่งพาหา
แขนซ้ายขวาทั้งสองนั้นรวดเร็วฉันใดก็ดี  พระภิกษุที่มีฤทธิ์เป็นวสีชำนาญในฌาน  มาตรว่าจะ
อันตรธานหายจากชมพูทวีปนี้ ลัดนิ้วมือหนึ่งก็จะถึงพรหมโลกรวดเร็ว  เหมือนบุรุษคู้เข้าและ
เหยียดออกซึ่งแขนนั้น  ก็ปานกันกับไปสู่พรหมโลกอันไกลได้มากหลาย ๑๐๐ โยชน์  ก็เร็ว  พลัน
เออก็ไฉนจึงไม่ช้าเหมือนศิลาอันโยนลงมาเล่า

	พระนาคเสนจึงวิสัชนาแก้ไขว่า มหาราช  ดูรานะบพิตรผู้ประเสริฐ  อันว่าชาติภูมิ
ของบพิตรพระราชสมภาร อยู่ที่ไหนเล่า
             พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นกษัตริย์บอกว่า ภนฺเต  ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า  ยังมีเกาะอันหนึ่งชื่อ
ว่าอลสัณฑะไกลได้  ๒๐๐ โยชน์  ชาติภูมิของโยมอยู่ที่ตรงนั้น
             พระนาคเสนจึงถามว่า  มหาราช  ดูรานะบพิตรผู้ประเสริฐ  บพิตรจงระลึกไปดูเกาะนั้น
             พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นกษัตริย์ตรัสว่า อาม  ภนฺเต  เจ้าข้า  โยมระลึกแล้ว
             ก็มหาบพิตรระลึกได้ ๒๐๐  โยชน์  เร็วบัดเดี๋ยวก็ถึงเกาะอลสัณฑะนั้นฉันใด  พระอรหันต์
เข้าสู่ฌานนั้น  เหาะไปแต่ชมพูทวีปรีบเร็วถึงซึ่งพรหมโลกเร็วเหมือนกันกับพระองค์อยู่ที่นี้  ระลึก
ถึงเกาะอลสัณฑอันเป็นชาติภูมิแห่งมหาบพิตร
             ในกาลนั้น  พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นกษัตริย์ตรัสว่า กลฺโลสิ  พระผู้เป็นเจ้าวิสัชนานี้สมควร
ทูรพรหมโลกปัญหา คำรบ ๔ จบเท่านี้


             เนื้อความมิลินทปัญหา หน้าที่  ๑๕๓ - ๑๕๔.
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=77
             สารบัญมิลินทปัญหา
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=0#item_77