มิลินทปัญหา

สุขุมัจเฉทนปัญหา ที่ ๑๕
             สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระราชโองการตรัสถามว่า  ภนฺเต  นาคเสน  ข้าแต่
พระนาคเสนผู้เจริญ  สิ่งอันใดอาจจะตัดซึ่งสิ่งอันสุขุมได้
             พระนาคเสนจึงวิสัชนาแก้ไขว่า  สิ่งที่จะตัดซึ่งสิ่งอันสุขุมนี้มีอยู่  ขอถวายพระพร
             สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นประชากรมีพระราชโองการตรัสถามว่า  ภนฺเต  นาคเสน
ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้านาคเสนผู้เจริญด้วยปรีชา  สิ่งซึ่งสุขุมกว่าสิ่งทั้งปวงนี้จะได้แก่สิ่งใด
             พระนาคเสนจึงวิสัชนาแก้ไขว่า มหาราช  ดูกรบพิตรพระราชสมภาร  สิ่งซึ่งสุขุมอื่นๆ
นั้น  จะสุขุมเท่าพระสัทธรรมหามิได้  แต่ว่าธรรมทั้งปวงนั้นจะสุขุมสิ้นทีเดียวหามิได้  ธรรมที่
หยาบก็มี  ธรรมที่ละเอียดก็มี  แต่ที่ว่าธรรมสุขุมนี้เป็นชื่อแห่งธรรม  ที่เรียกว่าธรรมอันสุขุม  เมื่อ
จะจัดออกไปก็เป็นธรรมสุขุมบ้าง  เป็นธรรมอันหยาบก็มีบ้าง เป็นสองสถานฉะนี้  แต่สิ่งที่จะตัด
ธรรมทั้งปวงให้ขาดได้ ก็อาศัยโลกุตรปัญญาจึงจะตัดขาด  แต่กำลังทุติยปัญญา  คือโลกิยปัญญา
น  สกฺกา  มิอาจจะตัดได้ ขอถวายพระพร
             สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ประชากร  ได้ทรงฟังก็สโมสรโสมนัสตรัสว่า  กลฺโลสิ  สมควร
แล้ว  พระผู้เป็นเจ้า
สุขุมมัจเฉทนปัญหา คำรบ ๑๕ จบเท่านี้

             เนื้อความมิลินทปัญหา หน้าที่  ๑๖๙.
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=88
             สารบัญมิลินทปัญหา
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=0#item_88