พระไตรปิฎกเล่มที่ ๗ ภาษาบาลี อักษรไทย
พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๗ วินย. จุลฺลวคฺโค (๒)

     [๓๗๖]   ปุน  จปรํ  ภิกฺขเว  อิเธกจฺโจ สตฺถา อปริสุทฺธญาณทสฺสโน
สมาโน     ปริสุทฺธญาณทสฺสโนมฺหีติ     ปฏิชานาติ     ปริสุทฺธํ     เม
ญาณทสฺสนํ    ปริโยทาตํ    อสงฺกิลิฏฺฐนฺติ    จ   ฯ   ตเมนํ   สาวกา
เอวํ    ชานนฺติ    อยํ    โข    ภวํ    สตฺถา   อปริสุทฺธญาณทสฺสโน
ปริสุทฺธญาณทสฺสโนมฺหีติ         ปฏิชานาติ        ปริสุทฺธํ        เม
ญาณทสฺสนํ    ปริโยทาตํ    อสงฺกิลิฏฺฐนฺติ    จ   มยญฺเจว   โข   ปน
คิหีนํ   อาโรเจยฺยาม   นาสฺสสฺส   มนาปํ   ยํ   โข   ปนสฺส  อมนาปํ
กถนฺตํ     มยนฺเตน     สมุทาจเรยฺยาม     สมฺมนฺนติ     โข    ปน
จีวรปิณฺฑปาตเสนาสนคิลานปจฺจยเภสชฺชปริกฺขาเรน        ยํ       ตุโม
กริสฺสติ   ตุโม   ว   เตน   ปญฺญายิสฺสตีติ   ฯ  เอวรูปํ  โข  ภิกฺขเว
สตฺถารํ   สาวกา   ญาณทสฺสนโต   รกฺขนฺติ   ฯ   เอวรูโป   จ   ปน
สตฺถา สาวเกหิ ญาณทสฺสนโต รกฺขํ ปจฺจาสึสติ ฯ
     {๓๗๖.๑}   อิเม  โข  ภิกฺขเว  ปญฺจ  สตฺถาโร สนฺโต สํวิชฺชมานา
โลกสฺมึ  ฯ  อหํ  โข  ปน  ภิกฺขเว  ปริสุทฺธสีโล สมาโน ปริสุทฺธสีโลมฺหีติ
ปฏิชานามิ   ปริสุทฺธํ   เม   สีลํ   ปริโยทาตํ  อสงฺกิลิฏฺฐนฺติ  จ  ฯ  น
จ   มํ  สาวกา  สีลโต  รกฺขนฺติ  ฯ  น  จาหํ  สาวเกหิ  สีลโต  รกฺขํ
ปจฺจาสึสามิ   ฯ   อหํ   โข   ปน   ภิกฺขเว   ปริสุทฺธาชีโว   สมาโน
ฯเปฯ    ปริสุทฺธธมฺมเทสโน    สมาโน    ฯเปฯ   ปริสุทฺธเวยฺยากรโณ
ฯเปฯ      ปริสุทฺธญาณทสฺสโน      สมาโน     ปริสุทฺธญาณทสฺสโนมฺหีติ
ปฏิชานามิ    ปริสุทฺธํ    เม    ญาณทสฺสนํ   ปริโยทาตํ   อสงฺกิลิฏฺฐนฺติ
จ   ฯ   น   จ   มํ   สาวกา   ญาณทสฺสนโต  รกฺขนฺติ  ฯ  น  จาหํ
สาวเกหิ    ญาณทสฺสนโต    รกฺขํ    ปจฺจาสึสามิ    ฯ    อฏฺฐานเมตํ
ภิกฺขเว   อนวกาโส   โย   ปรุปกฺกเมน   ตถาคตํ  ชีวิตา  โวโรเปยฺย
น    ปรุปกฺกเมน    ภิกฺขเว    ตถาคตา   ปรินิพฺพายนฺติ   ฯ   คจฺฉถ
ตุเมฺห ภิกฺขเว ยถาวิหารํ อรกฺขิยา ภิกฺขเว ตถาคตาติ ฯ
     [๓๗๗]   เตน  โข  ปน  สมเยน  ราชคเห  นาฬาคิริ  นาม หตฺถี
จณฺโฑ    โหติ    มนุสฺสฆาตโก    ฯ    อถโข   เทวทตฺโต   ราชคหํ
ปวิสิตฺวา    หตฺถิสาลํ    คนฺตฺวา   หตฺถิภณฺเฑ   เอตทโวจ   มยํ   โข
ภเณ   ราชญาตกา   นาม   ปฏิพลา   นีจฏฺฐานิยํ   อุจฺจฏฺฐาเน  ฐเปตุํ
ภตฺตํปิ   เวตนํปิ   วฑฺฒาเปตุํ   เตนหิ   ภเณ   ยทา   สมโณ  โคตโม
อิมํ   รจฺฉํ   ปฏิปนฺโน   โหติ   ตทา   อิมํ  นาฬาคิรึ  หตฺถึ  มุญฺจิตฺวา
อิมํ   รจฺฉํ   ปฏิปาเทถาติ   ฯ   เอวํ   ภนฺเตติ  โข  เต  หตฺถิภณฺฑา
เทวทตฺตสฺส ปจฺจสฺโสสุํ ฯ
     {๓๗๗.๑}   อถโข     ภควา     ปุพฺพณฺหสมยํ    นิวาเสตฺวา
ปตฺตจีวรมาทาย   สมฺพหุเลหิ   ภิกฺขูหิ   สทฺธึ   ราชคหํ  ๑-  ปาวิสิ  ฯ
อถโข   ภควา   ตํ   รจฺฉํ  ปฏิปชฺชิ  ฯ  อทฺทสํสุ  โข  เต  หตฺถิภณฺฑา
ภควนฺตํ   ตํ   รจฺฉํ   ปฏิปนฺนํ  ทิสฺวาน  นาฬาคิรึ  หตฺถึ  ๒-  มุญฺจิตฺวา
ตํ   รจฺฉํ   ปฏิปาเทสุํ   ฯ   อทฺทสา   โข   นาฬาคิริ  หตฺถี  ภควนฺตํ
@เชิงอรรถ: ๑ ม. ยุ. ปิณฺฑาย ฯ ๒ ม. อยํ ปาโฐ นตฺถิ ฯ
ทูรโต   ว   อาคจฺฉนฺตํ  ทิสฺวาน  โสณฺฑํ  อุสฺสาเปตฺวา  ปหฏฺฐกณฺณวาโล
เยน ภควา เตน อภิธาวิ ฯ
     {๓๗๗.๒}   อทฺทสํสุ  โข  เต  ภิกฺขู  นาฬาคิรึ  หตฺถึ  ทูรโต  ว
อาคจฺฉนฺตํ    ทิสฺวาน   ภควนฺตํ   เอตทโวจุํ   อยํ   ภนฺเต   นาฬาคิริ
หตฺถี    จณฺโฑ   ผรุโส   ๑-   มนุสฺสฆาตโก   อิมํ   รจฺฉํ   ปฏิปนฺโน
ปฏิกฺกมตุ   ภนฺเต   ภควา   ปฏิกฺกมตุ   สุคโตติ  ฯ  อาคจฺฉถ  ภิกฺขเว
มา   ภายิตฺถ   อฏฺฐานเมตํ   ภิกฺขเว   อนวกาโส   โย   ปรุปกฺกเมน
ตถาคตํ   ชีวิตา   โวโรเปยฺย   น   ปรุปกฺกเมน   ภิกฺขเว   ตถาคตา
ปรินิพฺพายนฺตีติ ฯ
     {๓๗๗.๓}   ทุติยมฺปิ  โข  เต  ภิกฺขู  ฯเปฯ  ตติยมฺปิ โข เต ภิกฺขู
ภควนฺตํ   เอตทโวจุํ   อยํ   ภนฺเต   นาฬาคิริ   หตฺถี   จณฺโฑ  ผรุโส
มนุสฺสฆาตโก    อิมํ    รจฺฉํ    ปฏิปนฺโน   ปฏิกฺกมตุ   ภนฺเต   ภควา
ปฏิกฺกมตุ   สุคโตติ   ฯ   อาคจฺฉถ  ภิกฺขเว  มา  ภายิตฺถ  อฏฺฐานเมตํ
ภิกฺขเว   อนวกาโส   โย   ปรุปกฺกเมน   ตถาคตํ  ชีวิตา  โวโรเปยฺย
น ปรุปกฺกเมน ภิกฺขเว ตถาคตา ปรินิพฺพายนฺตีติ ฯ
     [๓๗๘]   เตน  โข  ปน  สมเยน  มนุสฺสา  ปาสาเทสุปิ หมฺมิเยสุปิ
ฉทเนสุปิ   อารูฬฺหา   อจฺฉนฺติ   ฯ  ตตฺถ  เย  เต  มนุสฺสา  อสฺสทฺธา
อปฺปสนฺนา    ทุพฺพุทฺธิโน    เต    เอวมาหํสุ    อภิรูโป    วต   โภ
โคตโม   ๒-   มหาสมโณ   นาเคน   วิเหฐิยิสฺสตีติ  ฯ  เย  ปน  เต
@เชิงอรรถ: ๑ ม. ยุ. อยํ ปาโฐ น ปญฺญายติ ฯ ๒ ม. ยุ. อยํ ปาโฐ นตฺถิ ฯ
มนุสฺสา    สทฺธา    ปสนฺนา   ปณฺฑิตา   พุทฺธิมนฺโต   เต   เอวมาหํสุ
นจิรสฺสํ  ๑-  วต  โภ  นาโค  นาเคน  สงฺคาเมสฺสตีติ  ฯ อถโข ภควา
นาฬาคิรึ   หตฺถึ   เมตฺเตน   จิตฺเตน  ผริ  ฯ  อถโข  นาฬาคิริ  หตฺถี
ภควโต    เมตฺเตน   จิตฺเตน   ผุฏฺโฐ   โสณฺฑํ   โอโรเปตฺวา   เยน
ภควา    เตนุปสงฺกมิ   อุปสงฺกมิตฺวา   ภควโต   ปุรโต   อฏฺฐาสิ   ฯ
อถโข    ภควา    ทกฺขิเณน   หตฺเถน   นาฬาคิริสฺส   หตฺถิสฺส   กุมฺภํ
ปรามสนฺโต นาฬาคิรึ หตฺถึ คาถาหิ อชฺฌภาสิ
     [๓๗๙]   มา กุญฺชร นาคมาสโท ๒-
                  ทุกฺขํ หิ กุญฺชร นาคมาสโท ฯ
                  น หิ นาคหตสฺส กุญฺชร
                  สุคติ โหติ อิโต ปรํ ยโต ฯ
                  มา จ มโท มา จ ปมาโท
                  น หิ ปมตฺตา สุคตึ วชนฺติ เต ฯ
                  ตฺวญฺเญว ตถา กริสฺสสิ
                  เยน ตฺวํ สุคตึ คมิสฺสสีติ ฯ
     [๓๘๐]   อถโข   นาฬาคิริ   หตฺถี  โสณฺฑาย  ภควโต  ปาทปํสูนิ
คเหตฺวา   อุปริมุทฺธนิ   อากิริตฺวา   ปฏิกุฏิโต   ปฏิสกฺกิ  ยาว  ภควนฺตํ
อทกฺขิ   ฯ   อถโข   นาฬาคิริ   หตฺถี   หตฺถิสาลํ  คนฺตฺวา  สกฏฺฐาเน
อฏฺฐาสิ ฯ ตถาทนฺโต จ ปน นาฬาคิริ หตฺถึ อโหสิ ฯ
@เชิงอรรถ: ๑ ยุ. นสทฺโท นตฺถิ ฯ ๒ ยุ. นาคม อาสโท ฯ
     [๓๘๑]   เตน โข ปน สมเยน          มนุสฺสา อิมํ คาถํ คายนฺติ
                  ทณฺเฑเนเก ทมยนฺติ       องฺกุเสหิ กสาหิ จ ฯ
                  อทณฺเฑน อสตฺเถน         นาโค ทนฺโต มเหสินาติ ฯ
มนุสฺสา   อุชฺฌายนฺติ   ขียนฺติ  วิปาเจนฺติ  ยาว  ปาโป  อยํ  เทวทตฺโต
อลกฺขิโก    ยตฺร    หิ    นาม   สมณสฺส   โคตมสฺส   เอวํมหิทฺธิกสฺส
เอวํมหานุภาวสฺส      วธาย     ปรกฺกมิสฺสตีติ     ฯ     เทวทตฺตสฺส
ลาภสกฺกาโร ปริหายิ ฯ ภควโต จ ลาภสกฺกาโร อภิวฑฺฒิ ฯ

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๗ หน้าที่ ๑๘๖-๑๙๐.
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=7&item=376&items=6
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=7&item=376&items=6&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=7&item=376&items=6
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=7&item=376&items=6
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=7&i=376
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๗
https://84000.org/tipitaka/read/?index_7
https://84000.org/tipitaka/english/?index_7