พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๓  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๕ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๒ -พุทธวังสะ-จริยาปิฎก

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๔๒. ภัททาลิวรรค]
                                                                 ๒. เอกฉัตติยเถราปทาน
             [๖๐]            ข้าพเจ้าเป็นผู้มีความยินดี ร่าเริงบันเทิงใจ
                      มุ่งหวังกองธรรมอันวิเศษ ออกจากอาศรมแล้วพูดดังนี้ว่า
             [๖๑]            พระพุทธเจ้าผู้ทรงลักษณะอันประเสริฐ ๓๒ ประการ๑-
                      เสด็จอุบัติขึ้นแล้วในโลก มาเถิด ท่านทั้งหลาย
                      เราทุกคนจักไปยังสำนักของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
             [๖๒]            ศิษย์เหล่านั้นผู้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนบรรลุบารมีในพระสัทธรรม
                      แสวงหาประโยชน์อย่างยอดเยี่ยม ต่างรับว่า สาธุ
             [๖๓]            ครั้งนั้น พวกเขาสวมชฎาและทรงบริขาร
                      นุ่งห่มผ้าหนังสัตว์
                      แสวงหาประโยชน์อย่างยอดเยี่ยมได้ออกไปจากป่า
@เชิงอรรถ :
@๑ ลักษณะอันประเสริฐ ๓๒ ประการ คือ (๑) มีฝ่าพระบาทราบเสมอกัน (๒) พื้นใต้พระบาททั้ง ๒ มีจักร
@ปรากฏข้างละ ๑,๐๐๐ ซี่ มีกงและดุม มีส่วนประกอบครบบริบูรณ์ทุกอย่าง (๓) ทรงมีส้นพระบาทยาว
@(๔) มีองคุลียาว (๕) ทรงมีฝ่าพระหัตถ์และฝ่าพระบาทอ่อนนุ่ม (๖) ทรงมีลายดุจตาข่ายที่ฝ่าพระหัตถ์
@และฝ่าพระบาท (๗) ทรงมีพระบาทเหมือนสังข์คว่ำ (๘) ทรงมีพระชงฆ์เรียว ดุจแข้งเนื้อทราย (๙) เมื่อ
@ประทับยืน ไม่ต้องทรงก้มก็ทรงลูบคลำถึงพระชานุได้ด้วยพระหัตถ์ทั้ง ๒ (๑๐) ทรงมีพระคุยหฐานเร้น
@อยู่ในฝัก (๑๑) ทรงมีพระฉวีวรรณงดงามดุจหุ้มด้วยทองคำ (๑๒) ทรงมีพระฉวีละเอียดจนละอองธุลี
@ไม่เกาะติดพระวรกาย (๑๓) ทรงมีพระโลมชาติงอกเส้นเดียวในแต่ละขุม (๑๔) ทรงมีพระโลมชาติสีเข้ม
@เหมือนดอกอัญชันขดเป็นลอนเวียนขวามีปลายตั้งขึ้น (๑๕) ทรงมีพระวรกายตรงดุจกายพรหม (๑๖) ทรง
@มีพระมังสะพูนเต็มในที่ ๗ แห่ง (คือ หลังพระหัตถ์ทั้ง ๒ หลังพระบาททั้ง ๒ พระอังสะทั้ง ๒ และ
@ลำพระศอ) (๑๗) ทรงมีส่วนพระวรกายบริบูรณ์ดุจกึ่งกายท่อนหน้าของพญาราชสีห์ (๑๘) ทรงมีพระ
@ปฤษฎางค์เต็มเรียบเสมอกัน (๑๙) ทรงมีพระวรกายเป็นปริมณฑลดุจปริมณฑลต้นไทร พระวรกายสูง
@เท่ากับวาของพระองค์ (๒๐) ทรงมีพระศอกลมงามเต็มเสมอ (๒๑) ทรงมีเส้นประสาทสำหรับรับรส
@พระกระยาหารได้อย่างดี (๒๒) ทรงมีพระหนุดุจคางราชสีห์ (๒๓) ทรงมีพระทนต์ ๔๐ ซี่ (๒๔) ทรง
@มีพระทนต์เรียบเสมอกัน (๒๕) ทรงมีพระทนต์ไม่ห่างกัน (๒๖) ทรงมีพระเขี้ยวแก้วขาวงาม (๒๗) ทรง
@มีพระชิวหาใหญ่ (๒๘) ทรงมีพระสุรเสียงดุจเสียงพรหมตรัสมีสำเนียงดุจนกการเวก (๒๙) ทรงมีพระเนตร
@ดำสนิท (๓๐) ทรงมีดวงพระเนตรแจ่มใสดุจตาลูกโคเพิ่งคลอด (๓๑) ทรงมีพระอุณาโลมระหว่างพระโขนง
@สีขาวอ่อนเหมือนปุยนุ่น (๓๒) ทรงมีพระเศียรงดงามดุจประดับด้วยกรอบพระพักตร์
@(ที.ปา. (แปล) ๑๑/๒๐๐/๑๕๙-๑๖๓, ม.ม. (แปล) ๑๓/๓๘๖/๔๗๔-๔๗๘)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๓ หน้า : ๑๐}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๔๒. ภัททาลิวรรค]
                                                                 ๒. เอกฉัตติยเถราปทาน
             [๖๔]            สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพระนามว่าอัตถทัสสี
                      มีพระยศยิ่งใหญ่๑- เมื่อจะทรงประกาศสัจจะ ๔
                      จึงได้ทรงแสดงอมตบท
             [๖๕]            ข้าพเจ้ายืนถือเศวตฉัตรกั้นถวายพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐที่สุด
                      ครั้นกั้นถวายตลอดวันหนึ่งแล้ว
                      ได้กราบไหว้พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐที่สุด
             [๖๖]            อนึ่ง พระผู้มีพระภาคพระนามว่าอัตถทัสสี
                      ผู้เจริญที่สุดในโลก ทรงองอาจกว่านรชน
                      ประทับนั่งในท่ามกลางภิกษุสงฆ์แล้ว ได้ตรัสพระคาถาเหล่านี้ว่า
             [๖๗]            เราจักพยากรณ์ผู้ที่มีจิตเลื่อมใส
                      ซึ่งได้กั้นเศวตฉัตรให้เราด้วยมือทั้ง ๒ ของตน
                      ท่านทั้งหลายจงฟังเรากล่าวเถิด
             [๖๘]            เมื่อผู้นี้เกิดเป็นเทวดาหรือมนุษย์ก็ตาม
                      ประชาชนจักคอยกั้นฉัตรให้ทุกเมื่อ
                      นี้เป็นผลแห่งการกั้นฉัตรถวาย
             [๖๙]            ผู้นี้จักรื่นรมย์ในเทวโลกตลอด ๗๗ กัป
                      จักได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๑,๐๐๐ ชาติ
             [๗๐]            และจักครองเทวสมบัติตลอด ๗๗ ชาติ
                      จักเป็นพระเจ้าประเทศราชอันไพบูลย์นับชาติไม่ถ้วน
             [๗๑]            ในกัปที่ ๑๑๘ (นับจากกัปนี้ไป)
                      พระศาสดาพระนามว่าโคดมศากยะ ผู้ประเสริฐ
                      ผู้มีพระจักษุ จักเสด็จอุบัติขึ้น
                      กำจัดความมืดมนให้พินาศไป
@เชิงอรรถ :
@๑ มีพระยศใหญ่ หมายถึงมียศแผ่ไปในโลก ๓ คือ มนุษยโลก เทวโลก พรหมโลก (ขุ.อป.อ. ๑/๖๑๔/๓๖๔,
@ขุ.อป.อ. ๒/๒๕๑/๓๓๑)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๓ หน้า : ๑๑}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๔๒. ภัททาลิวรรค]
                                                                 ๒. เอกฉัตติยเถราปทาน
             [๗๒]            ผู้นี้จักเป็นธรรมทายาทของพระศาสดาพระองค์นั้น
                      เป็นโอรสที่ธรรมเนรมิต
                      กำหนดรู้อาสวะทั้งปวงเป็นผู้ไม่มีอาสวะแล้วนิพพาน
             [๗๓]            นับแต่กาลที่ข้าพเจ้าได้ทำกรรม
                      คือการได้กั้นฉัตรถวายพระพุทธเจ้าเป็นต้นมา
                      ในระหว่างนี้ข้าพเจ้าไม่รู้ภาวะที่ตนไม่เคยได้รับการกั้นเศวตฉัตรให้
             [๗๔]            ภพนี้เป็นภพสุดท้ายของข้าพเจ้า
                      ภพสุดท้ายกำลังเป็นไปอยู่
                      ทุกวันนี้เหนือศีรษะของข้าพเจ้า
                      ก็ได้มีการกั้นฉัตรตลอดกาลเป็นนิตย์
             [๗๕]            โอหนอ กรรมข้าพเจ้าได้ทำไว้ดีแล้ว
                      ในสำนักพระพุทธเจ้าพระนามว่าอัตถทัสสี ผู้มั่นคง
                      อาสวะทั้งปวงสิ้นไปแล้ว
                      บัดนี้ ภพใหม่ไม่มีอีก
             [๗๖]            กิเลสทั้งหลายข้าพเจ้าก็เผาได้แล้ว
                      ภพทั้งปวงข้าพเจ้าก็ถอนได้แล้ว
                      ข้าพเจ้าตัดกิเลสเครื่องผูกพันได้แล้วอยู่อย่างผู้ไม่มีอาสวะ
                      ดุจพญาช้างตัดเครื่องพันธนาการได้แล้วอยู่อย่างอิสระ
             [๗๗]            การที่ข้าพเจ้ามาในสำนักของพระพุทธเจ้า
                      เป็นการมาดีแล้วโดยแท้
                      วิชชา ๓ ข้าพเจ้าได้บรรลุแล้วโดยลำดับ
                      คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว
             [๗๘]            คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘
                      และอภิญญา ๖ ข้าพเจ้าก็ได้ทำให้แจ้งแล้ว
                      คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว ดังนี้แล
             ได้ทราบว่า ท่านพระเอกฉัตติยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้
เอกฉัตติยเถราปทานที่ ๒ จบ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๓ หน้า : ๑๒}


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๓๓ หน้าที่ ๑๐-๑๒.
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=33&A=271&w=
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=33&siri=2
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [1], [2]. 
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=33&A=69&Z=160&pagebreak=0
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=33&i=2
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=33&item=2&items=1
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=33&item=2&items=1
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๓
http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu33