พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๐ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๒ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย จูฬนิทเทส

๕. โธตกมาณวปัญหา๑-
ว่าด้วยปัญหาของโธตกมาณพ
             [๘๖] (ท่านโธตกะทูลถาม ดังนี้)
                     ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ข้าพระองค์ขอทูลถามพระองค์
                     ขอพระองค์โปรดตรัสบอกปัญหานั้นแก่ข้าพระองค์ด้วยเถิด
                     ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงแสวงหาคุณอันยิ่งใหญ่
                     ข้าพระองค์มุ่งหวังจะรับฟังพระวาจาของพระองค์อย่างยิ่ง
                     บุคคลได้ฟังพระสุรเสียงของพระองค์แล้ว
                     พึงศึกษาธรรมเป็นเหตุดับกิเลสเพื่อตน (๑)
@เชิงอรรถ :
@๑ ดูคำอธิบายในหน้า ๑๕๕-๑๗๖
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๐ หน้า : ๑๘}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จูฬนิทเทส [ปารายนวรรค]
                                                                 ๒. มาณวปัญหา ๕. โธตกมาณวปัญหา
             [๘๗] (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า โธตกะ)
                     ถ้าเช่นนั้น เธอผู้มีปัญญารักษาตน
                     มีสติ จงทำความเพียรในที่นี้แล
                     บุคคลได้ฟังเสียงจากที่นี้แล้ว
                     พึงศึกษาธรรมเป็นเหตุดับกิเลสเพื่อตน (๒)
             [๘๘] (ท่านโธตกะทูลถามว่า)
                     ข้าพระองค์ย่อมเห็นพระองค์ผู้ไม่มีเครื่องกังวล
                     เป็นพราหมณ์ เสด็จจาริกอยู่ในเทวโลกและมนุษยโลก
                     ข้าแต่พระองค์ผู้มีสมันตจักขุ
                     ข้าพระองค์ขอนมัสการพระองค์นั้น
                     ข้าแต่พระองค์ผู้สักกะ ขอพระองค์โปรดปลดเปลื้อง
                     ข้าพระองค์จากความสงสัยทั้งหลายเถิด (๓)
             [๘๙] (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า)
                     โธตกะ เราไม่สามารถปลดเปลื้องใครๆ
                     ผู้มีความสงสัยในโลกได้
                     แต่เธอเมื่อรู้ทั่วถึงธรรมอันประเสริฐ
                     ก็จะพึงข้ามโอฆะนี้ได้เองด้วยประการฉะนี้ (๔)
             [๙๐] (ท่านโธตกะทูลถามว่า)
                     ข้าแต่พระองค์ผู้ประเสริฐ
                     ขอพระองค์ทรงพระกรุณาตรัสสอนวิเวกธรรม
                     ที่ข้าพระองค์จะพึงรู้แจ้งได้
                     และโดยวิธีที่ข้าพระองค์ไม่ขัดข้องเหมือนอากาศ
                     ข้าพระองค์จะพึงสงบอยู่ในที่นี้แล
                     เป็นผู้ไม่ยึดอาศัย เที่ยวไปอยู่ (๕)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๐ หน้า : ๑๙}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จูฬนิทเทส [ปารายนวรรค]
                                                                 ๒. มาณวปัญหา ๖. อุปสีวมาณวปัญหา
             [๙๑] (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า โธตกะ)
                     บุคคลผู้รู้ชัดความสงบใดแล้ว มีสติ
                     เที่ยวไปอยู่ พึงข้ามตัณหาที่ชื่อว่าวิสัตติกาในโลกได้
                     เราจักกล่าวความสงบนั้น ที่รู้ประจักษ์ด้วยตนเอง
                     ในธรรมที่เราเห็นแล้ว แก่เธอ (๖)
             [๙๒] (ท่านโธตกะทูลถามว่า)
                     ข้าแต่พระองค์ผู้แสวงหาคุณอันยิ่งใหญ่
                     ข้าพระองค์ชอบใจความสงบอันสูงสุดนั้น
                     ที่บุคคลรู้ชัดแล้ว มีสติเที่ยวไปอยู่
                     พึงข้ามตัณหาที่ชื่อว่าวิสัตติกาในโลกได้ (๗)
             [๙๓] (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า โธตกะ)
                     เธอรู้ชัดธรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง
                     ซึ่งเป็นธรรมชั้นสูง ชั้นต่ำและชั้นกลาง
                     เธอรู้ชัดธรรมนั้นว่าเป็นเครื่องข้องในโลกแล้ว
                     อย่าได้ก่อตัณหาเพื่อภพน้อยและภพใหญ่เลย (๘)
โธตกมาณวปัญหาที่ ๕ จบ

                  เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๓๐ หน้าที่ ๑๘-๒๐.
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=30&siri=6
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]
             อ่านอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=46&A=680
             The Pali Atthakatha in Roman :-
http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=46&A=680
                  สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๐
http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu30
             อ่านเทียบฉบับแปลอังกฤษ Compare with English Translation :-
https://www.ancient-buddhist-texts.net/Texts-and-Translations/Parayanavagga/Parayanavaggo-05.htm