|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
 |
| |
    
๑- บาลีว่า รโหสัญญิกเถราปทาน. อปทานของท่านพระรโหสัญญกเถระมีคำเริ่มต้นว่า หิมวนฺตสฺสาวิทูเร ดังนี้. แม้พระเถระรูปนี้ก็ได้เคยบำเพ็ญกุศลมาแล้วในพระพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆ ในภพนั้นๆ ได้สั่งสมแต่บุญอันเป็นอุปนิสัยแห่งพระนิพพานเป็นประจำเสมอ. ในกาลที่ว่างจากพระพุทธเจ้ากาลหนึ่ง เขาได้บังเกิดในตระกูลพราหมณ์ในมัชฌิมประเทศ เจริญวัยแล้วสำเร็จการศึกษาในศิลปะของตนแล้ว มองไม่เห็นสาระในศิลปะนั้น อย่างดีก็เพียงยังท้องให้เต็มเท่านั้น มองเห็นแต่อกุศลมีโกธะ มทะและมานะเป็นต้น. จึงละเพศฆราวาส เข้าป่าหิมพานต์บวชเป็นฤาษี มีดาบสหลายร้อยคนเป็นบริวาร สร้างอาศรมอยู่ใกล้ภูเขาวสภะ อยู่ที่ภูเขาหิมวันต์เท่านั้นจนตลอด ๓,๐๐๐ ปี มีความคิดว่า เราเป็นอาจารย์ของพวกศิษย์มีประมาณเท่านี้ เป็นครุฐานียะควรแก่ความเคารพ ควรแก่การกราบไหว้โดยชอบ แต่เสียใจว่า อาจารย์ของเราไม่มี. จึงให้ประชุมพวกศิษย์ทั้งหมดนั้นแล้วประกาศความไม่มีการบรรลุพระนิพพานเพราะความไม่มีพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ตนเองผู้เดียวนั่งในที่ลับอันสงัด กระทำความสำคัญว่าพระพุทธเจ้าไว้ในใจ คล้ายนั่งอยู่เบื้องพระพักตร์ของพระ ในชาตินั้น ท่านอยู่ได้นานเพราะมีฌานเป็นประธาน ใน บทว่า วสโภ นาม ปพฺพโต ความว่า ภูเขาที่ถึงการนับว่าวสภะ เพราะสูงที่สุด เพราะประเสริฐที่สุดกว่าภูเขาที่เหลือทั้งหลาย เว้นภูเขาหิมวันต์. คำที่เหลือในที่ทุกแห่งมีเนื้อความง่ายทั้งนั้นแล. ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๑ เถราปทาน ๑๔. โสภิตวรรค ๕. รโหสัญญิกเถราปทาน (๑๓๕) จบ. |