พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๐ ภาษาบาลี อักษรไทย
พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒ สุตฺต. ที. มหาวคฺโค

                                 สกฺกปญฺหสุตฺตํ
     [๒๔๗]   เอวมฺเม  สุตํ  ฯ  เอกํ  สมยํ  ภควา  มคเธสุ  วิหรติ
ปาจีนโต  ราชคหสฺส  อมฺพสณฺโฑ  ๑-  นาม  พฺราหฺมณคาโม  ตสฺสุตฺตรโต
เวทิยเก   ปพฺพเต   อินฺทสาลคุหายํ   ฯ   เตน   โข   ปน   สมเยน
สกฺกสฺส   เทวานมินฺทสฺส   อุสฺสุกฺกํ   อุทปาทิ   ภควนฺตํ   ทสฺสนาย   ฯ
อถโข   สกฺกสฺส   เทวานมินฺทสฺส   เอตทโหสิ   กหํ   นุ   โข  ภควา
เอตรหิ   วิหรติ   อรหํ   สมฺมาสมฺพุทฺโธติ   ฯ   อทฺทสา   โข  สกฺโก
เทวานมินฺโท    ภควนฺตํ    มคเธสุ    วิหรนฺตํ   ปาจีนโต   ราชคหสฺส
อมฺพสณฺโฑ    นาม   พฺราหฺมณคาโม   ตสฺสุตฺตรโต   เวทิยเก   ปพฺพเต
อินฺทสาลคุหายํ   ทิสฺวาน   เทเว   ตาวตึเส   อามนฺเตสิ  อยํ  มาริสา
ภควา    มคเธสุ   วิหรติ   ปาจีนโต   ราชคหสฺส   อมฺพสณฺโฑ   นาม
พฺราหฺมณคาโม    ตสฺสุตฺตรโต    เวทิยเก    ปพฺพเต    อินฺทสาลคุหายํ
ยทิ    ปน    มาริสา   มยนฺตํ   ภควนฺตํ   ทสฺสนาย   อุปสงฺกเมยฺยาม
อรหนฺตํ   สมฺมาสมฺพุทฺธนฺติ  ฯ  เอวํ  ภทฺทนฺตวาติ  โข  เทวา  ตาวตึสา
สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส ปจฺจสฺโสสุํ ฯ
     {๒๔๗.๑}  อถโข สกฺโก เทวานมินฺโท ปญฺจสิขํ คนฺธพฺพปุตฺตํ ๒- อามนฺเตสิ
อยํ ตาต ปญฺจสิข ภควา มคเธสุ วิหรติ ปาจีนโต ราชคหสฺส อมฺพสณฺโฑ นาม
พฺราหฺมณคาโม  ตสฺสุตฺตรโต  เวทิยเก  ปพฺพเต  อินฺทสาลคุหายํ ยทิ หิ ๓-
@เชิงอรรถ: ๑ ม. ยุ. อมฺพสณฺฑา ฯ อิโต ปรํ อีทิสเมว ฯ ๒ ม. คนฺธพฺพเทวปุตฺตํ ฯ
@๓ ม. ยุ. หิสทฺโท นตฺถิ ฯ
ปน   ตาต   ปญฺจสิข   มยํ   ตํ   ภควนฺตํ   ทสฺสนาย  อุปสงฺกเมยฺยาม
อรหนฺตํ    สมฺมาสมฺพุทฺธนฺติ   ฯ   เอวํ   ภทฺทนฺตวาติ   โข   ปญฺจสิโข
คนฺธพฺพปุตฺโต ๑-  สกฺกสฺส  เทวานมินฺทสฺส  ปฏิสฺสุตฺวา  เวฬุวปณฺฑุวีณํ ๒-
อาทาย สกฺกสฺส เทวานมินฺทสฺส อนุจริยํ อุปาคมิ ฯ
     {๒๔๗.๒}  อถโข  สกฺโก  เทวานมินฺโท เทเวหิ ตาวตึเสหิ ปริวุโต
ปญฺจสิเขน   คนฺธพฺพปุตฺเตน   ปุรกฺขโต  เสยฺยถาปิ  นาม  พลวา  ปุริโส
สมฺมิญฺชิตํ  วา  พาหํ  ปสาเรยฺย  ปสาริตํ  วา พาหํ สมฺมิญฺเชยฺย เอวเมว
โข  เทเวสุ  ตาวตึเสสุ อนฺตรหิโต มคเธสุ ปาจีนโต ราชคหสฺส อมฺพสณฺโฑ
นาม   พฺราหฺมณคาโม   ตสฺสุตฺตรโต   เวทิยเก  ปพฺพเต  ปจฺจุฏฺฐาสิ  ฯ
เตน  โข  ปน  สมเยน  เวทิยโก  ปพฺพโต  อติริว  โอภาสชาโต  โหติ
อมฺพสณฺโฑ   จ   พฺราหฺมณคาโม   ยถา  ตํ  เทวานํ  เทวานุภาเวน  ฯ
อปิสฺสุทํ   ปริโต   คาเมสุ   มนุสฺสา   เอวมาหํสุ   อาทิตฺตสฺสุ  นามชฺช
เวทิยโก   ปพฺพโต  ฌายตสฺสุ  นามชฺช  เวทิยโก  ปพฺพโต  ชลตสฺสุ ๓-
นามชฺช  เวทิยโก  กึ  สุ  นามชฺช  เวทิยโก ปพฺพโต อติริว โอภาสชาโต
อมฺพสณฺโฑ จ พฺราหฺมณคาโมติ ฯ สํวิคฺคา โลมหฏฺฐชาตา อเหสุํ ฯ
     {๒๔๗.๓}   อถโข   สกฺโก   เทวานมินฺโท  ปญฺจสิขํ  คนฺธพฺพปุตฺตํ
อามนฺเตสิ   ทุรุปสงฺกมา   โข   ตาต   ปญฺจสิข   ตถาคตา   มาทิเสน
ฌายี  ฌานรตา  ตทนนฺตรํ  ๔-  ปฏิสลฺลีนา  ยทิ  ปน  ตฺวํ  ตาต ปญฺจสิข
ภควนฺตํ   ปฐมํ   ปสาเทยฺยาสิ   ตยา   ตาต   ปฐมํ   ปสาทิตํ  ปจฺฉา
@เชิงอรรถ: ๑ ม. คนฺธพฺพเทวปุตฺโต ฯ ๒ ม. ยุ. เพลุวปณฺฑุวีณํ ฯ อิโต ปรํ อีทิสเมว ฯ
@๓ ฌายิตสฺสุ ... ชลิตสฺสูติปิ ปาฐทฺวเยน ภวิตพฺพํ ฯ ๔ ม. ตทนฺตรํ ฯ
มยํ     ตํ     ภควนฺตํ     ทสฺสนาย     อุปสงฺกเมยฺยาม     อรหนฺตํ
สมฺมาสมฺพุทฺธนฺติ     ฯ     เอวํ     ภทฺทนฺตวาติ     โข    ปญฺจสิโข
คนฺธพฺพปุตฺโต    สกฺกสฺส    เทวานมินฺทสฺส    ปฏิสฺสุตฺวา   เวฬุวปณฺฑุวีณํ
อาทาย      เยน     อินฺทสาลคุหา     เตนุปสงฺกมิ     อุปสงฺกมิตฺวา
เอตฺตาวตา  เม  ภควา  เนว  อวิทูเร  โข  ๑-  วสติ  นาจฺจาสนฺเนน
สทฺทญฺจ เม โสสฺสตีติ เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ ฯ
     {๒๔๗.๔}    เอกมนฺตํ    ฐิโต   โข   ปญฺจสิโข   คนฺธพฺพปุตฺโต
เวฬุวปณฺฑุวีณํ   อาทาย   ๒-   อสฺสาเวสิ   อิมา  จ  คาถาโย  อภาสิ
พุทฺธูปสญฺหิตา    ธมฺมูปสญฺหิตา    สงฺฆูปสญฺหิตา    ๓-   อรหนฺตูปสญฺหิตา
กามูปสญฺหิตา

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๑๐ หน้าที่ ๒๙๘-๓๐๐.
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=10&item=247&items=1
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=10&item=247&items=1&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=10&item=247&items=1
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=10&item=247&items=1
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10&i=247
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๐
https://84000.org/tipitaka/read/?index_10
https://84000.org/tipitaka/english/?index_10