มจร. ๕. ปัญหาปุจฉาสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๒

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต [๔. จตุตถปัณณาสก์]

๒. อาฆาตวรรค ๕. ปัญหาปุจฉาสูตร

๕. ปัญหาปุจฉาสูตร ว่าด้วยการถามปัญหา [๑๖๕] ณ ที่นั้น ท่านพระสารีบุตรเรียกภิกษุทั้งหลายมากล่าวว่า ฯลฯ จึงได้ กล่าวเรื่องนี้ว่า ผู้มีอายุทั้งหลาย ภิกษุบางรูปย่อมถามปัญหากับภิกษุอื่นด้วยเหตุ ๕ ประการ ทั้งหมด หรือเหตุใดเหตุหนึ่ง เหตุ ๕ ประการ อะไรบ้าง คือ ๑. ภิกษุบางรูปถามปัญหากับภิกษุอื่น เพราะโง่เขลา เพราะหลงงมงาย ๒. ภิกษุบางรูปมีความปรารถนาชั่ว ถูกความปรารถนาครอบงำ จึงถาม ปัญหากับภิกษุอื่น ๓. ภิกษุบางรูปดูหมิ่น จึงถามปัญหากับภิกษุอื่น ๔. ภิกษุบางรูปประสงค์จะรู้จึงถามปัญหากับภิกษุอื่น ๕. ภิกษุบางรูปคิดอย่างนี้ว่า ‘ภิกษุอื่นถ้าถูกเราถามปัญหาก็จักตอบให้ ชัดเจน นั่นเป็นการดี แต่ถ้าตอบไม่ชัดเจน เราเองจักตอบให้ชัดเจน แก่เธอ’ จึงถามปัญหากับภิกษุอื่น ผู้มีอายุทั้งหลาย ภิกษุบางรูปย่อมถามปัญหากับภิกษุอื่นด้วยเหตุ ๕ ประการ ทั้งหมด หรือเหตุใดเหตุหนึ่ง ส่วนข้าพเจ้าคิดอย่างนี้ว่า ‘ถ้าภิกษุอื่นถูกเราถามปัญหาก็จักตอบให้ชัดเจน นั่นเป็นการดี แต่ถ้าตอบไม่ชัดเจน เราเองจักตอบให้ชัดเจนแก่ภิกษุนั้น’ จึงถาม ปัญหากับภิกษุอื่น ปัญหาปุจฉาสูตรที่ ๕ จบ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๒ หน้า : ๒๗๒}