พระไตรปิฏกเล่มที่ ๕ พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๕ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
มหาวรรค ภาค ๒
หน้าที่ ๓๕๕.

                                                                 พระวินัยปิฎก มหาวรรค [๑๐. โกสัมพิกขันธกะ]
                                                                 ๒๗๓. พาลกโลณกคมนกถา
		ความมุ่งร้ายกันย่อมระงับ
		เพราะการปฏิบัติของชนเหล่านั้น
			พวกคนที่บั่นกระดูก ฆ่า ลักทรัพย์ คือ โคและม้า
		ถึงจะช่วงชิงแว่นแคว้นกันก็ยังกลับมาคบหากันได้อีก
		ไฉนพวกเธอจึงคบหากันไม่ได้เล่า
			ถ้าบุคคลพึงได้สหาย ผู้มีปัญญารักษาตน
		เที่ยวไปด้วยกันได้ เป็นสาธุวิหารี๑- เป็นปราชญ์
		ครอบงำอันตรายทั้งปวงได้แล้ว พึงมีใจแช่มชื่น มีสติ เที่ยวไปกับสหายนั้น
			ถ้าบุคคลไม่พึงได้สหาย ผู้มีปัญญารักษาตน
		เที่ยวไปด้วยกันได้ เป็นสาธุวิหารี เป็นนักปราชญ์ พึงประพฤติอยู่ผู้เดียว
		เหมือนพระราชาทรงละทิ้งแว่นแคว้นที่ทรงชนะแล้ว
		ประพฤติอยู่พระองค์เดียว
		และเหมือนช้างมาตังคะทิ้งโขลงอยู่ตัวเดียวในป่า ฉะนั้น
			การเที่ยวไปคนเดียวประเสริฐกว่า
		เพราะคุณเครื่องความเป็นสหายไม่มีในคนพาล
		บุคคลนั้นพึงเที่ยวไปคนเดียวและไม่ทำบาป
		เหมือนช้างมาตังคะมีความขวนขวายน้อยอยู่ตัวเดียวในป่า ฉะนั้น
๒๗๓. พาลกโลณกคมนกถา
ว่าด้วยการเสด็จไปพาลกโลณกคาม
เรื่องท่านพระภคุอยู่ ณ พาลกโลณกคาม
	[๔๖๕] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ท่ามกลางสงฆ์นั่นแหละ ตรัสพระ
คาถาเหล่านี้แล้วเสด็จไปทางพาลกโลณกคาม
@เชิงอรรถ :
@๑ สาธุวิหารี หมายถึงผู้เพียบพร้อมด้วยปฐมฌาน ฯลฯ ด้วยนิโรธสมาบัติ (ขุ.จู. ๓๐/๑๓๒/๒๖๙)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๕ หน้า : ๓๕๕}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๕ หน้าที่ ๓๕๕.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=5&page=355&pages=1&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=5&A=9485
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=5&A=9485#p355
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 5 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_5
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu5
https://84000.org/tipitaka/english/?index_5