ข้อ 1025-1028 พระไตรปิฎกเล่มที่ 37

[๑๐๒๕] ป. ไม่พึงกล่าวว่า การละสัญโญชน์ทั้งปวง ชื่อว่า อรหัตผล หรือ? ส. ถูกแล้ว ป. พระอรหันต์มีสัญโญชน์ทั้งปวงเสื่อมสิ้นแล้ว มิใช่หรือ? ส. ถูกแล้ว ป. หากว่า พระอรหันต์มีสัญโญชน์ทั้งปวงเสื่อมสิ้นแล้ว ด้วยเหตุนั้นนะ ท่านจึงต้องกล่าวว่า การละสัญโญชน์ทั้งปวง ชื่อว่าอรหัตผล ดังนี้ สัพพสัญโญชนปหานกถา จบ วรรคที่ ๕ วิมุตตกถา [๑๐๒๖] สกวาที วิมุตติญาณ ชื่อว่าหลุดพ้นแล้วหรือ? ปรวาที ถูกแล้ว ส. วิมุตติญาณ ไม่ว่าอย่างใดหมด ชื่อว่าหลุดพ้นแล้วหรือ? ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ ส. วิมุตติญาณ ชื่อว่าหลุดพ้นแล้วหรือ? ป. ถูกแล้ว ส. ปัจจเวกขณญาณ ชื่อว่าหลุดพ้นแล้วหรือ? ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ ส. วิมุตติญาณ ชื่อว่าหลุดพ้นแล้วหรือ? ป. ถูกแล้ว ส. วิมุตติญาณของโคตรภูบุคคล ชื่อว่าหลุดพ้นแล้วหรือ? ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ [๑๐๒๗] ส. วิมุตติญาณของบุคคลผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้ง ซึ่งโสดาปัตติผลชื่อว่าหลุด พ้นแล้วหรือ? ป. ถูกแล้ว ส. ญาณของพระโสดาบัน เป็นญาณของผู้ถึง ได้เฉพาะ บรรลุ ทำให้แจ้ง ซึ่งโสดาปัตติผล หรือ? ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ ส. วิมุตติญาณของบุคคลผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้ง ซึ่งสกทาคามิผลชื่อว่าหลุด พ้นแล้วหรือฯ ป. ถูกแล้ว ส. ญาณของพระสกทาคามี เป็นญาณของผู้ถึง ได้เฉพาะ บรรลุ ทำให้แจ้ง ซึ่งสกทาคามิผล หรือ? ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ ส. วิมุตติญาณของบุคคลผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้งซึ่งอนาคามิผล ชื่อว่าหลุดพ้น แล้วหรือ? ป. ถูกแล้ว ส. ญาณของพระอนาคามี เป็นญาณของบุคคลผู้ถึง ได้เฉพาะ บรรลุ ทำให้ แจ้งซึ่งอนาคามิผล หรือ? ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ ส. วิมุตติญาณของบุคคลผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้งซึ่งอรหัตผล ชื่อว่าหลุดพ้น แล้ว หรือ? ส. ถูกแล้ว ส. ญาณของพระอรหันต์ ชื่อว่า ญาณของผู้ถึง ได้เฉพาะ บรรลุ ทำให้แจ้งซึ่ง อรหัตผล หรือ? ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ [๑๐๒๘] ส. วิมุตติญาณ ของบุคคล ผู้มีความพร้อมเพรียงด้วยโสดาปัตติผล ชื่อว่า หลุดพ้นแล้ว หรือ? ป. ถูกแล้ว ส. วิมุตติญาณของบุคคลผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตติผล ชื่อว่าหลุด พ้นแล้ว หรือ? ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ ส. วิมุตติญาณของบุคคล ผู้มีความพร้อมเพรียงด้วยสกทาคามิผล ชื่อว่า หลุดพ้นแล้ว หรือ? ป. ถูกแล้ว ส. วิมุตติญาณ ของบุคคลผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้งซึ่งสกทาคามิผล ชื่อว่าหลุด พ้นแล้ว หรือ? ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ ส. วิมุตติญาณของบุคคล ผู้มีความพร้อมเพรียงด้วยอนาคามิผล ชื่อว่า หลุดพ้นแล้ว หรือ? ป. ถูกแล้ว ส. วิมุตติญาณของบุคคลผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้งซึ่งอนาคามิผล ชื่อว่าหลุดพ้น แล้วหรือ? ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ ส. วิมุตติญาณของบุคคลผู้มีความพร้อมเพรียงด้วยอรหัตผลชื่อหลุดพ้น แล้ว หรือ? ป. ถูกแล้ว ส. วิมุตติญาณของบุคคลผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้งซึ่งอรหัตผล ชื่อว่าหลุดพ้น แล้ว หรือ? ป. ไม่พึงกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ

เนื้อความพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๗ บรรทัดที่ ๙๘๓๘-๙๙๐๖ หน้าที่ ๔๐๘-๔๑๑. https://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=37&A=9838&Z=9906&pagebreak=0 https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=37&item=1025&items=4 อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็น เกณฑ์แบ่งข้อ :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=37&item=1025&items=4&mode=bracket อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลีอักษรไทย :- https://84000.org/tipitaka/pali/pali_item.php?book=37&item=1025&items=4 อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลีอักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=37&item=1025&items=4 ศึกษาอรรถกถานี้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=37&i=1025 สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๗ https://84000.org/tipitaka/read/?index_37 https://84000.org/tipitaka/english/?index_37