พระไตรปิฎกเล่มที่ ๖ พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๖
จุลวรรค ภาค ๑

             [๓๕๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าสงฆ์มีภิกษุผู้ควรมานัตเป็นที่ ๔ พึงให้
ปริวาส พึงชักเข้าหาอาบัติเดิม พึงให้มานัต สงฆ์ ๒๐ รูปทั้งภิกษุผู้ควรมานัตนั้น
พึงอัพภาน การกระทำดังนั้น ใช้ไม่ได้และไม่ควรทำ ฯ
มานัตตารหวัตร จบ
-----------------------------------------------------

             เนื้อความพระไตรปิฎกเล่มที่ ๖ บรรทัดที่ ๔๑๑๖-๔๑๒๐ หน้าที่ ๑๗๖.
http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=6&A=4116&Z=4120&pagebreak=0
http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=6&item=353&items=1
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็น เกณฑ์แบ่งข้อ :-
http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=6&item=353&items=1&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=6&item=353&items=1
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=6&item=353&items=1
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=6&i=353
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๖
http://84000.org/tipitaka/read/?index_6