มจร. ๗. ปฐมอคติสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๑

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต [๑. ปฐมปัณณาสก์]

๒. จรวรรค ๘. ทุติยอคติสูตร

๗. ปฐมอคติสูตร ว่าด้วยอคติ สูตรที่ ๑ [๑๗] ภิกษุทั้งหลาย การถึงอคติ^๑- (ความลำเอียง) ๔ ประการนี้ การถึงอคติ ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ บุคคลย่อมถึง ๑. ฉันทาคติ (ลำเอียงเพราะชอบ) ๒. โทสาคติ (ลำเอียงเพราะชัง) ๓. โมหาคติ (ลำเอียงเพราะหลง) ๔. ภยาคติ (ลำเอียงเพราะกลัว) ภิกษุทั้งหลาย การถึงอคติ ๔ ประการนี้แล บุคคลใดละเมิดความชอบธรรม เพราะฉันทาคติ โทสาคติ โมหาคติ ภยาคติ ยศของบุคคลนั้นย่อมเสื่อม ดุจดวงจันทร์ข้างแรมฉะนั้น ปฐมอคติสูตรที่ ๗ จบ ๘. ทุติยอคติสูตร ว่าด้วยอคติ สูตรที่ ๒ [๑๘] ภิกษุทั้งหลาย การไม่ถึงอคติ ๔ ประการนี้ การไม่ถึงอคติ ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ บุคคลย่อมไม่ถึง ๑. ฉันทาคติ ๒. โทสาคติ ๓. โมหาคติ ๔. ภยาคติ ภิกษุทั้งหลาย การไม่ถึงอคติ ๔ ประการนี้แล @เชิงอรรถ : @^๑ ดู ที.ปา. ๑๑/๓๑๑/๒๐๓ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๑ หน้า : ๒๙}