มจร. ๗. โสภณสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๑

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต [๑. ปฐมปัณณาสก์]

๑. ภัณฑคามวรรค ๗. โสภณสูตร

๗. โสภณสูตร ว่าด้วยบุคคลผู้ทำหมู่ให้งาม [๗] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๔ จำพวกนี้ ผู้เฉียบแหลม ได้รับคำแนะนำดี แกล้วกล้า เป็นพหูสูต ทรงธรรม ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ย่อมทำหมู่ให้งาม บุคคล ๔ จำพวกไหนบ้าง คือ ในธรรมวินัยนี้ ๑. ภิกษุผู้เฉียบแหลม ได้รับคำแนะนำดี แกล้วกล้า เป็นพหูสูต ทรงธรรม ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ย่อมทำหมู่ให้งาม ๒. ภิกษุณี ฯลฯ ๓. อุบาสก ฯลฯ ๔. อุบาสิกาผู้เฉียบแหลม ได้รับคำแนะนำดี แกล้วกล้า เป็นพหูสูต ทรงธรรม ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ย่อมทำหมู่ให้งาม ภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๔ จำพวกนี้แลผู้เฉียบแหลม ได้รับคำแนะนำดี แกล้วกล้า เป็นพหูสูต ทรงธรรม ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ย่อมทำหมู่ให้งาม บุคคลผู้เฉียบแหลม แกล้วกล้า เป็นพหูสูต ทรงธรรม และปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม เรียกว่าผู้ทำหมู่ให้งาม ภิกษุผู้สมบูรณ์ด้วยศีล ภิกษุณีผู้เป็นพหูสูต อุบาสกผู้มีศรัทธา และอุบาสิกาผู้มีศรัทธา^๑- ชนเหล่านี้แลย่อมทำหมู่ให้งาม ชนเหล่านี้แลชื่อว่าสังฆโสภณ โสภณสูตรที่ ๗ จบ @เชิงอรรถ : @^๑ ในพระคาถานี้ แต่ละบริษัทต่างก็มีคุณคนละอย่าง ซึ่งความจริงแล้ว บริษัททุกจำพวกย่อมมีคุณครบทุก @อย่าง (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๗/๒๘๓) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๑ หน้า : ๑๒}