มจร. ๑๐. ทุปปฏิวิโนทยสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๒

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต [๔. จตุตถปัณณาสก์]

๑. สัทธัมมวรรค รวมพระสูตรที่มีในวรรค

๑๐. ทุปปฏิวิโนทยสูตร ว่าด้วยธรรมที่บรรเทาได้ยาก [๑๖๐] ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้ ที่เกิดขึ้นแล้ว บรรเทาได้ยาก ธรรม ๕ ประการ อะไรบ้าง คือ ๑. ราคะที่เกิดขึ้นแล้ว บรรเทาได้ยาก ๒. โทสะที่เกิดขึ้นแล้ว บรรเทาได้ยาก ๓. โมหะที่เกิดขึ้นแล้ว บรรเทาได้ยาก ๔. ปฏิภาณ^๑- ที่เกิดขึ้นแล้ว บรรเทาได้ยาก ๕. จิตคิดจะไปที่เกิดขึ้นแล้ว บรรเทาได้ยาก ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการนี้แล ที่เกิดขึ้นแล้ว บรรเทาได้ยาก ทุปปฏิวิโนทยสูตรที่ ๑๐ จบ สัทธัมมวรรคที่ ๑ จบ รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ ๑. ปฐมสัมมัตตนิยามสูตร ๒. ทุติยสัมมัตตนิยามสูตร ๓. ตติยสัมมัตตนิยามสูตร ๔. ปฐมสัทธัมมสัมโมสสูตร ๕. ทุติยสัทธัมมสัมโมสสูตร ๖. ตติยสัทธัมมสัมโมสสูตร ๗. ทุกกถาสูตร ๘. สารัชชสูตร ๙. อุทายีสูตร ๑๐. ทุปปฏิวิโนทยสูตร @เชิงอรรถ : @^๑ ปฏิภาณ ในที่นี้หมายถึงความมุ่งหวังที่จะพูด (กเถตุกามตา) (องฺ.ปญฺจก.อ. ๓/๑๖๐/๖๐) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๒ หน้า : ๒๖๔}