มจร. ๘. พลสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๒

๘. พลสูตร ว่าด้วยความมีกำลังในสมาธิ [๗๒] ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุประกอบด้วยธรรม ๖ ประการ เป็นผู้ไม่อาจ บรรลุความมีกำลังในสมาธิได้ ธรรม ๖ ประการ อะไรบ้าง คือ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ๑. เป็นผู้ไม่ฉลาดในการเข้าสมาธิ^๑- ๒. เป็นผู้ไม่ฉลาดในการให้สมาธิตั้งอยู่ได้ ๓. เป็นผู้ไม่ฉลาดในการออกจากสมาธิ ๔. เป็นผู้ไม่ทำความเคารพ @เชิงอรรถ : @^๑ ดูเชิงอรรถที่ ๒,๓,๔ ฉักกนิบาต ข้อ ๒๔ (หิมวันตสูตร) หน้า ๔๕๕ ในเล่มนี้ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๒ หน้า : ๕๙๔}

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ฉักกนิบาต [๒. ทุติยปัณณาสก์]

๗. เทวตาวรรค ๙. ปฐมตัชฌานสูตร

๕. เป็นผู้ไม่ทำให้ติดต่อ ๖. เป็นผู้ไม่ทำสิ่งที่เป็นสัปปายะ ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุประกอบด้วยธรรม ๖ ประการนี้แล เป็นผู้ไม่อาจบรรลุ ความมีกำลังในสมาธิได้ ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุประกอบด้วยธรรม ๖ ประการ เป็นผู้อาจบรรลุความมี กำลังในสมาธิได้ ธรรม ๖ ประการ อะไรบ้าง คือ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ๑. เป็นผู้ฉลาดในการเข้าสมาธิ ๒. เป็นผู้ฉลาดในการให้สมาธิตั้งอยู่ได้ ๓. เป็นผู้ฉลาดในการออกจากสมาธิ ๔. เป็นผู้ทำความเคารพ ๕. เป็นผู้ทำให้ติดต่อ ๖. เป็นผู้ทำสิ่งที่เป็นสัปปายะ ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุประกอบด้วยธรรม ๖ ประการนี้แล เป็นผู้อาจบรรลุความ มีกำลังในสมาธิได้ พลสูตรที่ ๘ จบ