มจร. ๙. ปฐมวุฑฒปัพพชิตสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๒

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต [๒. ทุติยปัณณาสก์]

๑. นีวรณวรรค ๙. ปฐมวุฑฒปัพพชิตสูตร

๙. ปฐมวุฑฒปัพพชิตสูตร ว่าด้วยภิกษุผู้บวชเมื่อแก่ สูตรที่ ๑ [๕๙] ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้บวชเมื่อแก่ ประกอบด้วยธรรม ๕ ประการ หาได้ยาก ธรรม ๕ ประการ อะไรบ้าง คือ ภิกษุผู้บวชเมื่อแก่ ๑. เป็นผู้ละเอียด หาได้ยาก ๒. เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยมารยาท^๑- หาได้ยาก ๓. เป็นพหูสูต หาได้ยาก ๔. เป็นธรรมกถึก^๒- หาได้ยาก ๕. เป็นวินัยธร^๓- หาได้ยาก ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้บวชเมื่อแก่ ประกอบด้วยธรรม ๕ ประการนี้แล หาได้ยาก ปฐมวุฑฒปัพพชิตสูตรที่ ๙ จบ @เชิงอรรถ : @^๑ มารยาท (อากัปปะ) ในที่นี้หมายถึงมารยาทของสมณะ (องฺ.ปญฺจก.อ. ๓/๕๙-๖๐/๓๒) @^๒ ธรรมกถึก หมายถึงผู้แสดงธรรม (องฺ.เอกก.อ. ๑/๒๓๙/๓๑๘-๓๒๐, ๒๕๐/๓๓๙-๓๔๑) @^๓ วินัยธร หมายถึงเป็นผู้ทรงจำพระวินัยปิฎก (องฺ.ฉกฺก.อ. ๓/๕๑/๑๓๐) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๒ หน้า : ๑๐๘}