มจร. ๑. สังกัปปราคชาดก : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๓. ติกนิบาต]

๑. สังกัปปวรรค ๒. ติลมุฏฐิชาดก (๒๕๒)

๓. ติกนิบาต ๑. สังกัปปวรรค หมวดว่าด้วยความดำริ ๑. สังกัปปราคชาดก (๒๕๑) ว่าด้วยราคะเกิดเพราะความดำริ (พระโพธิสัตว์เกิดในตระกูลพราหมณ์มหาศาลถูกลูกศรคือกิเลสแทง จึงกราบ ทูลพระราชาว่า) [๑] อาตมาถูกลูกศรคือกิเลสอาบยาพิษคือราคะ ซึ่งเกิดจากความดำริถึงกาม ลับที่หินคือวิตก อันนายช่างศรยังมิได้ขัดถูให้เกลี้ยงเกลา [๒] ยังมิได้ดึงสายธนูให้พ้นหมวกหูข้างขวาของคันธนู ยังมิทันได้ติดขนปีกนกยูงเป็นต้น แทงเข้าที่หัวใจทำความเร่าร้อนไปทั่วสรรพางค์กาย [๓] อาตมามิได้เห็นบาดแผลที่ถูกแทง และเลือดที่ไหลออกจากบาดแผลเลย ตลอดเวลาที่ไม่ได้อบรมจิตด้วยอุบายอันแยบคาย อาตมาได้นำทุกข์มาให้แก่ตนเสียเอง สังกัปปราคชาดกที่ ๑ จบ