พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๔ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๑

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๓๔. คันโธทกวรรค]
                                                                 ๗. ติณกุฏิทายกเถราปทาน
๗. ติณกุฏิทายกเถราปทาน
ประวัติในอดีตชาติของพระติณกุฏิทายกเถระ
             (พระติณกุฏิทายกเถระ เมื่อจะประกาศประวัติในอดีตชาติของตน จึงกล่าวว่า)
             [๗๔]            ข้าพเจ้าเป็นคนรับจ้างทำงานของผู้อื่น
                      ขวนขวายในการงานของผู้อื่น
                      อาศัยอาหารของผู้อื่นเลี้ยงชีพ อยู่ในกรุงพันธุมดี
             [๗๕]            ในครั้งนั้น ข้าพเจ้านั่งอยู่ในที่เร้นแล้ว คิดอย่างนี้ว่า
                      พระพุทธเจ้าเสด็จอุบัติขึ้นในโลกแล้ว
                      แต่การสร้างบุญกุศลของเรายังไม่มี
             [๗๖]            บัดนี้ เป็นเวลาสมควรที่เราจะชำระคติ
                      ถึงเวลาของเราแล้ว การสัมผัสถูกต้องนรกเป็นทุกข์
                      แก่สัตว์ทั้งหลายผู้ไม่มีบุญเป็นแน่แท้
             [๗๗]            ครั้นข้าพเจ้าคิดอย่างนี้แล้ว
                      จึงเข้าไปหาเจ้าของงาน
                      ขอหยุดงาน ๑ วันแล้วเข้าไปยังป่าใหญ่
             [๗๘]            ครั้งนั้น ข้าพเจ้าขนหญ้า ไม้ และเถาวัลย์มาแล้ว
                      ตั้งไม้เป็น ๓ เส้า ได้สร้างเป็นกุฎีหญ้า
             [๗๙]            ข้าพเจ้าได้มอบถวายกุฎีนั้นเพื่อประโยชน์แก่สงฆ์
                      แล้วกลับมาหาเจ้าของงานในวันนั้นนั่นเอง
             [๘๐]            ด้วยกุศลกรรมที่ข้าพเจ้าได้ทำไว้แล้วนั้น
                      ข้าพเจ้าจึงได้ไปเกิดยังสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
                      วิมานที่บุญกรรมเนรมิตสร้างไว้อย่างดี
                      เพื่อข้าพเจ้าในภพดาวดึงส์นั้น
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๕๑๑}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๓๔. คันโธทกวรรค]
                                                                 ๗. ติณกุฏิทายกเถราปทาน
             [๘๑]            ปราสาท ๑๐๐ ชั้น สูง ๑,๐๐๐ ชั่วลูกธนู
                      สะพรั่งไปด้วยธง พราวไปด้วยแก้วมณีสีเขียว
                      และป้อม ๑๐๐,๐๐๐ ป้อม
                      ปรากฏในวิมานของข้าพเจ้า๑-
             [๘๒]            ข้าพเจ้าเกิดในกำเนิดใดๆ
                      คือจะเกิดเป็นเทวดาหรือมนุษย์ก็ตาม
                      ในกำเนิดนั้นๆ ปราสาท(ดังจะ)
                      รู้ความดำริของข้าพเจ้าผุดขึ้น
             [๘๓]            ความกลัว ความครั่นคร้าม หรือขนลุกชูชัน
                      ย่อมไม่มีแก่ข้าพเจ้า
                      ข้าพเจ้าไม่รู้สึกสะดุ้งหวาดเสียวเลย
                      นี้เป็นผลแห่งการถวายกุฎีหญ้า
             [๘๔]            ราชสีห์ เสือโคร่ง เสือเหลือง หมี หมาใน
                      และเสือดาว ทั้งหมดก็ละเว้นข้าพเจ้า
                      นี้เป็นผลแห่งการถวายกุฎีหญ้า
             [๘๕]            สัตว์เลื้อยคลาน ภูตผีปีศาจ งู กุมภัณฑ์
                      และผีเสื้อน้ำ แม้เหล่านั้น ก็ละเว้นข้าพเจ้า
                      นี้เป็นผลแห่งการถวายกุฎีหญ้า
             [๘๖]            ข้าพเจ้าระลึกไม่ได้ว่าจะได้เห็นความฝันอันชั่วช้า
                      สติของข้าพเจ้าตั้งมั่น
                      นี้เป็นผลแห่งการถวายกุฎีหญ้า
             [๘๗]            เพราะการถวายกุฎีหญ้านั้นแล
                      ข้าพเจ้าจึงได้เสวยสมบัติ
                      ได้กระทำให้แจ้งซึ่งธรรม
                      ของพระผู้มีพระภาคพระนามว่าโคดม
@เชิงอรรถ :
@๑ ดูเทียบ ขุ.เถร.อ. ๑/๑๔๓/๑๖๔, ขุ.ชา.อ. ๔/๔๑/๖๗, มงฺคลตฺถ. ๑/๑๓๙/๑๕๘
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๕๑๒}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๓๔. คันโธทกวรรค]
                                                                 ๘. อุตตเรยยทายกเถราปทาน
             [๘๘]            ในกัปที่ ๙๑ นับจากกัปนี้ไป
                      ข้าพเจ้าได้ทำกรรมไว้ในครั้งนั้น
                      จึงไม่รู้จักทุคติเลย
                      นี้เป็นผลแห่งการถวายกุฎีหญ้า
             [๘๙]            คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘
                      และอภิญญา ๖ ข้าพเจ้าได้ทำให้แจ้งแล้ว
                      คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว ดังนี้แล
             ได้ทราบว่า ท่านพระติณกุฏิทายกเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้
ติณกุฏิทายกเถราปทานที่ ๗ จบ

                  เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๓๒ หน้าที่ ๕๑๑-๕๑๓.
http://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=32&siri=339
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]
                  อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=32&A=7006&Z=7035
                  ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=32&i=339
             พระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=32&item=339&items=1
             The Pali Tipitaka in Roman :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=32&item=339&items=1
                  สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒
http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu32
             อ่านเทียบฉบับแปลอังกฤษ Compare with English Translation :-
https://suttacentral.net/tha-ap339/en/walters