พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๓ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๕ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๒ -พุทธวังสะ-จริยาปิฎก

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๔. ขัตติยกัญญาวรรค]
                                                                 ๘. ปุณณิกาเถริยาปทาน
๘. ปุณณิกาเถริยาปทาน
ประวัติในอดีตชาติของพระปุณณิกาเถรี
             (พระปุณณิกาเถรี เมื่อจะประกาศประวัติในอดีตชาติของตน จึงกล่าวว่า)
             [๑๘๔]         พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้า ผู้เป็นพระมุนี ผู้คงที่
                       ทรงพระนามว่าพระวิปัสสี ๑ พระสิขี ๑ พระเวสสภู ๑
                       พระกกุสันธะ ๑ พระโกนาคมนะ ๑ พระกัสสปะ ๑
             [๑๘๕]         หม่อมฉันบวชเป็นภิกษุณีในศาสนา
                       ของพระพุทธเจ้าพระนามว่ากัสสปะ
                       เป็นผู้สมบูรณ์ด้วยศีล มีปัญญารักษาตน สำรวมอินทรีย์
             [๑๘๖]         เป็นพหูสูต ทรงธรรม สอบถามเหตุและผล
                       เล่าเรียน สดับธรรม เป็นผู้นั่งใกล้
             [๑๘๗]         หม่อมฉันแสดงคำสอนของพระชินเจ้าในท่ามกลางหมู่ชน
                       ได้เป็นผู้มีศีลเป็นที่รัก ดูหมิ่นเพราะความเป็นพหูสูตนั้น
             [๑๘๘]         บัดนี้ เป็นภพสุดท้าย หม่อมฉันเกิดในเรือนแห่งนางกุมภทาสี
                       ของอนาถบิณฑิกเศรษฐีในกรุงสาวัตถีที่ประเสริฐสุด
             [๑๘๙]         หม่อมฉันไปตักน้ำ ได้เห็นโสตถิยพราหมณ์
                       นั่งหนาวสั่นอยู่ท่ามกลางน้ำ
                       ครั้นเห็นแล้วได้กล่าวดังนี้ว่า ‘ฉันเป็นคนตักน้ำ
             [๑๙๐]         กลัวภัยต่ออาชญาของเจ้านาย
                       และถูกภัยคือวาจาที่เกรี้ยวกราดของเจ้านายเบียดเบียน
                       จึงต้องลงน้ำเป็นประจำในฤดูหนาว
             [๑๙๑]         พราหมณ์เอ๋ย ท่านกลัวใคร จึงต้องลงน้ำเป็นประจำ
                       มีร่างกายสั่นเทา รู้สึกหนาวรุนแรงใช่ไหม’
             [๑๙๒]         (พราหมณ์ได้กล่าวว่า) ‘นางปุณณิกาผู้เจริญ
                       เธอทั้งที่รู้อยู่ยังสอบถามเราผู้ทำกุศลกรรม
                       เพื่อกำจัดบาปกรรมอยู่
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๓ หน้า : ๕๔๕}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๔. ขัตติยกัญญาวรรค]
                                                                 ๘. ปุณณิกาเถริยาปทาน
             [๑๙๓]         บุคคลใดเป็นผู้ใหญ่ก็ตาม เป็นเด็กก็ตาม ทำบาปกรรมไว้
                       บุคคลนั้นๆ จะพ้นจากบาปกรรมได้ เพราะการอาบน้ำ’
             [๑๙๔]         เมื่อพราหมณ์นั้นขึ้นจากน้ำมา
                       หม่อมฉันได้บอกบทที่ประกอบด้วยเหตุและผล
                       พราหมณ์ได้ฟังบทแห่งธรรมนั้นแล้ว
                       มีความสลดใจ ออกบวชแล้วได้เป็นพระอรหันต์
             [๑๙๕]         เพราะหม่อมฉันเกิดในตระกูลทาสี
                       ครบจำนวนทาสี ๑๐๐ คนพอดี
                       เจ้านายจึงตั้งชื่อให้หม่อมฉันว่า ปุณณา
                       และปลดหม่อมฉัน(จากทาส)ให้เป็นไท
             [๑๙๖]         แต่นั้นหม่อมฉันอนุโมทนาเศรษฐีแล้ว
                       บวชเป็นบรรพชิต โดยกาลไม่นานนักก็ได้บรรลุอรหัตตผล
             [๑๙๗]         ข้าแต่พระมหามุนี หม่อมฉันเป็นผู้มีความชำนาญในฤทธิ์
                       ในทิพพโสตธาตุและในเจโตปริยญาณ
             [๑๙๘]         รู้ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ
                       ทิพยจักษุหม่อมฉันชำระให้หมดจดแล้ว
                       อาสวะทั้งปวงสิ้นไปแล้ว
                       บัดนี้ ภพใหม่ไม่มีอีก
             [๑๙๙]         อัตถปฏิสัมภิทาญาณ ธัมมปฏิสัมภิทาญาณ
                       นิรุตติปฏิสัมภิทาญาณ และปฏิภาณปฏิสัมภิทาญาณ
                       ของหม่อมฉัน บริสุทธิ์ ไม่มีมลทิน
                       เพราะอำนาจของพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด
             [๒๐๐]         หม่อมฉันมีปัญญามากเพราะการเจริญภาวนา
                       มีสุตะมากเพราะการเรียนรู้
                       เกิดในตระกูลต่ำเพราะมีมานะจัด
                       แต่กุศลกรรมมิได้วิบัติไปเลย
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๓ หน้า : ๕๔๖}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๔. ขัตติยกัญญาวรรค]
                                                                 ๙. อัมพปาลีเถริยาปทาน
             [๒๐๑]         กิเลสทั้งหลายหม่อมฉันก็เผาได้แล้ว
                       ภพทั้งปวงหม่อมฉันก็ถอนได้แล้ว
                       หม่อมฉันตัดกิเลสเครื่องผูกพันได้แล้วอยู่อย่างผู้ไม่มีอาสวะ
                       ดุจพญาช้างตัดเครื่องพันธนาการได้แล้วอยู่อย่างอิสระ
             [๒๐๒]         การที่หม่อมฉันมาในสำนักของพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐที่สุด
                       เป็นการมาดีแล้วโดยแท้
                       วิชชา ๓ หม่อมฉันได้บรรลุแล้วโดยลำดับ
                       คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า หม่อมฉันก็ได้ทำสำเร็จแล้ว
             [๒๐๓]         คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘
                       และอภิญญา ๖ หม่อมฉันก็ได้ทำให้แจ้งแล้ว
                       คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า หม่อมฉันก็ได้ทำสำเร็จแล้ว ดังนี้แล
             ได้ทราบว่า พระปุณณิกาภิกษุณีได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้
ปุณณิกาเถริยาปทานที่ ๘ จบ

                  เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๓๓ หน้าที่ ๕๔๕-๕๔๗.
http://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=33&siri=189
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]
                  อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=33&A=6549&Z=6581
                  ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=33&i=178
             พระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=33&item=178&items=1
             The Pali Tipitaka in Roman :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=33&item=178&items=1
                  สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๓
http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu33
             อ่านเทียบฉบับแปลอังกฤษ Compare with English Translation :-
https://suttacentral.net/thi-ap38/en/walters