บาลีพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕ - พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗

                         ธมฺมปทคาถาย สตฺตรสโม โกธวคฺโค
     [๒๗]   |๒๗.๒๒๑| ๑๗ โกธํ ชเห วิปฺปชเหยฺย มานํ
                        สญฺโญชนํ สพฺพมติกฺกเมยฺย
                        ตนฺนามรูปสฺมึ อสชฺชมานํ
                        อกิญฺจนํ นานุปตนฺติ ทุกฺขา ฯ
     |๒๗.๒๒๒|    โย เว อุปฺปติตํ โกธํ             รถํ ภนฺตํว ธารเย ^๔-
@เชิงอรรถ: ^๑ ม. ยุ. สจฺจเวทินํ ฯ    ^๒ ม. ยุ. ผุโฏ ฯ    ^๓ ม. ยุ. กาเมสุ จ ฯ
@^๔ ม. วารเย ฯ
                        ตมหํ สารถึ พฺรูมิ              รสฺมิคฺคาโห อิตโร ชโน ฯ
     |๒๗.๒๒๓|    อกฺโกเธน ชิเน โกธํ            อสาธุํ สาธุนา ชิเน
                        ชิเน กทริยํ ทาเนน            สจฺเจนาลิกวาทินํ ฯ
     |๒๗.๒๒๔|    สจฺจํ ภเณ น กุชฺเฌยฺย        ทชฺชา อปฺปสฺมิ ^๑- ยาจิโต
                        เอเตหิ ตีหิ ฐาเนหิ             คจฺเฉ เทวาน สนฺติเก ฯ
     |๒๗.๒๒๕|    อหึสกา เย มุนโย               นิจฺจํ กาเยน สํวุตา
                        เต ยนฺติ อจฺจุตํ ฐานํ          ยตฺถ คนฺตฺวา น โสจเร ฯ
     |๒๗.๒๒๖|    สทา ชาครมานานํ             อโหรตฺตานุสิกฺขินํ
                        นิพฺพานํ อธิมุตฺตานํ         อตฺถํ คจฺฉนฺติ อาสวา ฯ
     |๒๗.๒๒๗|    โปราณเมตํ อตุล               เนตํ อชฺชตนามิว
                        นินฺทนฺติ ตุณฺหิมาสีนํ        นินฺทนฺติ พหุภาณินํ
                        มิตภาณิมฺปิ นินฺทนฺติ        นตฺถิ โลเก อนินฺทิโต ฯ
     |๒๗.๒๒๘|    น จาหุ น จ ภวิสฺสติ           น เจตรหิ วิชฺชติ
                        เอกนฺตํ นินฺทิโต โปโส       เอกนฺตํ วา ปสํสิโต
     |๒๗.๒๒๙|    ยญฺเจ วิญฺญู ปสํสนฺติ         อนุวิจฺจ สุเว สุเว
                        อจฺฉิทฺทวุตฺตึ เมธาวึ          ปญฺญาสีลสมาหิตํ
     |๒๗.๒๓๐|    เนกฺขํ ชมฺโพนทสฺเสว          โก ตํ นินฺทิตุมรหติ
                        เทวาปิ นํ ปสํสนฺติ            พฺรหฺมุนาปิ ปสํสิโต ฯ
     |๒๗.๒๓๑|    กายปฺปโกปํ รกฺเขยฺย          กาเยน สํวุโต สิยา
                        กายทุจฺจริตํ หิตฺวา            กาเยน สุจริตํ จเร
@เชิงอรรถ: ^๑ ม. อปฺปมฺปิ
     |๒๗.๒๓๒|    วจีปโกปํ รกฺเขยฺย               วาจาย สํวุโต สิยา
                        วจีทุจฺจริตํ หิตฺวา              วาจาย สุจริตํ จเร
     |๒๗.๒๓๓|    มโนปโกปํ รกฺเขยฺย            มนสา สํวุโต สิยา
                        มโนทุจฺจริตํ หิตฺวา            มนสา สุจริตํ จเร
     |๒๗.๒๓๔|    กาเยน สํวุตา ธีรา              อโถ วาจาย สํวุตา
                        มนสา สํวุตา ธีรา             เต เว สุปริสํวุตา ฯ
                                    โกธวคฺโค สตฺตรสโม ฯ
                                             ----------

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๕ หน้าที่ ๔๔-๔๖. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=25&A=851&w=&modeTY=2 อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=25&A=851&modeTY=2 อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=25&item=27&items=1 อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=25&siri=26 ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=27 อ่านอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=23&A=3173 The Pali Atthakatha in Roman :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=23&A=3173 สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕ https://84000.org/tipitaka/read/?index_25 https://84000.org/tipitaka/english/?index_25