มิลินทปัญหา

กัมมัชชากัมมัชชปัญหา ที่ ๑๐
้ 	พระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดีมีพระราชโองการตรัสว่า  ภนฺเต  นาคเสน  ข้าแต่พระ
นาคเสนผู้ปรีชา  กตเม  เอตฺถ  ธรรมชาติทั้งหลายเหล่านี้ที่เกิดแต่กรรมก็ดี  เกิดแต่เหตุก็ดี  เกิดแต่
ฤดูก็ดี  จะได้แก่สิ่งดังฤๅ กตเม  น กมฺมชฺชา  ธรรมชาติอันมิได้เกิดแต่กรรมและเหตุและฤดูนั้น
ได้แก่สิ่งดังฤๅ
             พระนาคเสนจึงถวายพระพรว่า มหาราช  ดูกรบพิตรผู้ประเสริฐ  เย เกจิ สตฺตา
แต่บรรดาสัตว์ที่ประกอบไปด้วยเจตนาเหล่าใดเหล่าหนึ่งนั้นเกิดแต่กรรมสิ้น  อันว่าต้นไม้และ
เครือเขาเถาวัลย์ที่เป็นพืชคามและภูตคามนั้นเกิดแต่เหตุ ภูเขา  แผ่นดิน  น้ำ ลม  และไฟทั้ง
หลายนี้เกิดแต่ฤดู  ยังธรรมชาติอีก  ๒ ประการ คืออากาศและพระนิพพานมิได้เกิดแต่กรรมแต่
เหตุแต่ฤดู  อันพระนิพพานนี้จะว่าเกิดแต่กรรมหรือแต่เหตุหรือแต่ฤดูก็ไม่ได้ จะว่าบังเกิดขึ้น
แล้วหรือยังมิได้บังเกิดขึ้น  หรือเป็นสิ่งที่จะพึงให้บังเกิดขึ้นก็ไม่ได้  และไม่เป็นอดีตไม่เป็นอนาคต
ไม่เป็นปัจจุบัน  บุคคลจะพึงรู้ได้ด้วยจักขุ  โสตะ ฆานะ ชิวหา  กาย อินทรีย์ทั้ง ๕ นี้ก็หามิได้  รู้
ได้ด้วยใจอย่างเดียว  และรู้ได้แต่พระอริยสาวกผู้ปฏิบัติชอบ  ซึ่งอาศัยเห็นได้ด้วยปัญญาอันบริ-
สุทธิ์เท่านั้น  ขอถวายพระพร
             สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นประชากรได้ทรงสวนาการ  ก็ทรงโสมนัสตรัสว่า  ภนฺเต ข้า
แต่พระผู้เป็นเจ้าผู้เจริญ  ปัญหานี้พระผู้เป็นเจ้าวิสัชนาได้ถูกต้องทุกประการ  โยมได้สดับเข้าใจ
สิ้นวิมัติกังขาสงสัยแล้ว  จักขอรับไว้ปฏิบัติสืบไป
กัมมัชชากัมมัชชปัญหา คำรบ ๑๐ จบเพียงนี้
จบสัตตมวรรค

             เนื้อความมิลินทปัญหา หน้าที่  ๓๙๘.
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=164
             สารบัญมิลินทปัญหา
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=0#item_164