มิลินทปัญหา

ทีฆอัฏฐิกปัญหา ที่ ๑๒
             ราชา สมเด็จพระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นธรณี  มีพระราชโองการตรัสว่า  ภนฺเต  นาคเสน
ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้านาคเสนผู้เจริญ  คำกล่าวว่ากระดูกยาวร้อยโยชน์  แต่ต้นไม้นี้ยาวได้ร้อยโยชน์
มีอยู่ โยมจะถามพระผู้เป็นเจ้า  กระดูกยาวร้อยโยชน์มีอยู่ที่ไหน  พระผู้เป็นเจ้าจงวิสัชนาไปก่อน
             พระนาคเสนถวายพระพรว่า  มหาราช  ดูกรบพิตรพระราชสมภาร  มหาบพิตรทรง
รำพึงการสำคัญอย่างไร  นี่แน่อาตมาจะถวายพระพรให้ทราบ  เหมือนปลาในมหาสมุทรนั้น
ปญฺจโยชนสติกา  ตัวยาว ๕๐๐ โยชน์นั้น กระดูกจะยาวไม่ได้ร้อยโยชน์หรือประการใด  บพิตร
จงเข้าพระทัยด้วยประการฉะนี้
             สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ภูมินทราธิบดี  มีพระทัยสิ้นสงสัยโสมนัสตรัสว่า  กลฺโลสิ  สธุสะ
พระผู้เป็นเจ้ากล่าวนี้สมควรแล้ว
ทีฆอัฏฐิกปัญหา คำรบ ๑๒ จบเท่านี้


             เนื้อความมิลินทปัญหา หน้าที่  ๑๖๗.
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=85
             สารบัญมิลินทปัญหา
http://84000.org/tipitaka/milin/milin.php?i=0#item_85