ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับภาษาไทย   บาลีอักษรไทย   บาลีอักษรโรมัน 
อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๗ ภาษาบาลี อักษรไทย พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๗ วินย. จุลฺลวคฺโค (๒)
     [๖๑๕]   เตนหิ   ภนฺเต   เถโร   ภิกฺขู  อุจฺจินาตูติ  ฯ  อถโข
อายสฺมา   มหากสฺสโป   เอเกนูนปญฺจอรหนฺตสตานิ   อุจฺจินิ   ฯ   ภิกฺขู
อายสฺมนฺตํ   มหากสฺสปํ   เอตทโวจุํ   อยํ   ภนฺเต  อายสฺมา  อานนฺโท
กิญฺจาปิ   เสกฺโข   สมาโน   อภพฺโพ   ฉนฺทา   โทสา   โมหา  ภยา
อคตึ   คนฺตุํ   พหุ   จเนน   ภควโต   สนฺติเก   ธมฺโม   จ   วินโย
จ    ปริยตฺโต    เตนหิ    ภนฺเต    เถโร    อายสฺมนฺตํปิ   อานนฺทํ
@เชิงอรรถ:  อิทํ อาลปนํ อติเรกํ มญฺเญ ฯ
อุจฺจินาตูติ   ฯ   อถโข   อายสฺมา   มหากสฺสโป  อายสฺมนฺตํปิ  อานนฺทํ
อุจฺจินิ   ฯ   อถโข   เถรานํ   ภิกฺขูนํ  เอตทโหสิ  กตฺถ  นุ  โข  มยํ
ธมฺมญฺจ    วินยญฺจ   สงฺคาเยยฺยามาติ   ฯ   อถโข   เถรานํ   ภิกฺขูนํ
เอตทโหสิ     ราชคหํ    โข    มหาโคจรํ    ปหูตเสนาสนํ    ยนฺนูน
มยํ    ราชคเห   วสฺสํ   วสนฺตา   ธมฺมญฺจ   วินยญฺจ   สงฺคาเยยฺยาม
น    อญฺเญ    ภิกฺขู   ราชคเห   วสฺสํ   อุปคจฺเฉยฺยุนฺติ   ฯ   อถโข
อายสฺมา มหากสฺสโป สงฺฆํ ญาเปสิ
     {๖๑๕.๑}   สุณาตุ  เม  อาวุโส  สงฺโฆ  ยทิ  สงฺฆสฺส  ปตฺตกลฺลํ
สงฺโฆ    อิมานิ    ปญฺจ   ภิกฺขุสตานิ   สมฺมนฺเนยฺย   ราชคเห   วสฺสํ
วสนฺตานิ   ๑-   ธมฺมญฺจ   วินยญฺจ   สงฺคายิตุํ   น   อญฺเญหิ   ภิกฺขูหิ
ราชคเห วสฺสํ วสิตพฺพนฺติ ฯ เอสา ญตฺติ ฯ
     {๖๑๕.๒}   สุณาตุ   เม   อาวุโส  สงฺโฆ  สงฺโฆ  อิมานิ  ปญฺจ
ภิกฺขุสตานิ     สมฺมนฺนติ     ราชคเห    วสฺสํ    วสนฺตานิ    ธมฺมญฺจ
วินยญฺจ   สงฺคายิตุํ  น  อญฺเญหิ  ภิกฺขูหิ  ราชคเห  วสฺสํ  วสิตพฺพนฺติ  ฯ
ยสฺสายสฺมโต   ขมติ   อิเมสํ   ปญฺจนฺนํ   ภิกฺขุสตานํ   สมฺมติ  ราชคเห
วสฺสํ   วสนฺตานํ   ๒-  ธมฺมญฺจ  วินยญฺจ  สงฺคายิตุํ  น  อญฺเญหิ  ภิกฺขูหิ
ราชคเห วสฺสํ วสิตพฺพนฺติ โส ตุณฺหสฺส ยสฺส นกฺขมติ โส ภาเสยฺย ฯ
     {๖๑๕.๓}   สมฺมตานิ  ๓-  สงฺเฆน อิมานิ ปญฺจ ภิกฺขุสตานิ ราชคเห
วสฺสํ   วสนฺตานิ   ธมฺมญฺจ   วินยญฺจ   สงฺคายิตุํ   น   อญฺเญหิ  ภิกฺขูหิ
ราชคเห   วสฺสํ   วสิตพฺพนฺติ   ฯ   ขมติ   สงฺฆสฺส   ตสฺมา  ตุณฺหี  ฯ
@เชิงอรรถ:  ยุ. วสนฺตา ฯ  ยุ. วสนฺตา ฯ  ยุ. สมฺมตา ฯ
เอวเมตํ ธารยามีติ ฯ


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๗ หน้าที่ ๓๘๐-๓๘๒. https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=7&item=615&items=1              อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=7&item=615&items=1&mode=bracket              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=7&item=615&items=1              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=7&item=615&items=1              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=7&i=615              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๗ https://84000.org/tipitaka/read/?index_7 https://84000.org/tipitaka/english/?index_7

อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]