มจร. ๕. กุญชรวิมาน : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๖

๕. กุญชรวิมาน ว่าด้วยวิมานที่มีช้างเป็นพาหนะ (พระมหาโมคคัลลานเถระถามว่า) [๓๑] เทพธิดาผู้มีดวงตางดงามคล้ายกลีบปทุม ช้างพาหนะอันประเสริฐของเธอ ประดับประดาด้วยแก้วนานาประการ น่าพอใจ มีพลัง แคล่วคล่องว่องไว ท่องเที่ยวไปในอากาศได้ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๖}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ [๑. อิตถีวิมาน]

๑. ปีฐวรรค ๕. กุญชรวิมาน

[๓๒] กระพองมีสีคล้ายสีดอกปทุม ประดับด้วยพวงดอกปทุมและพวงดอกอุบลทิพย์ งามรุ่งเรือง ตามตัวโปรยปรายด้วยเกสรปทุม ประดับด้วยพวงปทุมทองอย่างสง่างาม [๓๓] พญาช้างเยื้องย่างไปได้อย่างราบเรียบ ไม่สั่นสะเทือนตลอดทาง ที่เรียงรายด้วยดอกปทุมทองขนาดใหญ่ มีกลีบปทุมประดับประดาอยู่ [๓๔] เมื่อพญาช้างเยื้องย่างไป กระดิ่งทองคำก็ดังประสานเสียงน่ารื่นรมย์ กังวานไพเราะจับใจ ฟังคล้ายกับเสียงดนตรีเครื่องห้า^๑- [๓๕] เธอทรงภูษาสะอาดสะอ้าน ประดับองค์อยู่บนคอช้าง มีผิวพรรณงามล้ำหมู่นางอัปสรจำนวนมาก [๓๖] นี้เป็นผลของทาน ศีล หรือการกราบไหว้ของเธอ อาตมาถามเธอแล้ว โปรดบอกผลกรรมนั้นเถิด [๓๗] เทพธิดานั้นดีใจที่พระมหาโมคคัลลานเถระถาม จึงตอบปัญหาผลกรรมตามที่พระเถระถามว่า [๓๘] ดิฉันได้เห็นพระเถระผู้สมบูรณ์ด้วยคุณ^๒- ผู้ได้ฌาน ยินดีในฌาน สงบ ได้ถวายอาสนะที่ปูด้วยผ้า โปรยปรายดอกไม้ไว้ @เชิงอรรถ : @^๑ ดนตรีเครื่องห้า คือ อาตตะ(โทน) วิตตะ(ตะโพน) อาตตวิตตะ(บัณเฑาะว์) ฆนะ(กังสดาล) สุสิระ(ปี่ สังข์) @(ขุ.วิ.อ. ๓๔/๓๗) @^๒ คุณ หมายถึง สาวกบารมีญาณ (ขุ.วิ.อ. ๓๘/๓๘) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๗}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ [๑. อิตถีวิมาน]

๑. ปีฐวรรค ๖. ปฐมนาวาวิมาน

[๓๙] ยังมีดอกปทุมเหลืออยู่อีกครึ่งหนึ่ง ดิฉันเลื่อมใสแล้วจึงโปรยกลีบปทุม รอบๆ อาสนะด้วยมือของตน [๔๐] ผลแห่งกุศลกรรมของดิฉันนั้นเป็นเช่นนี้ ดิฉันจึงเป็นที่สักการะ เคารพ นอบน้อม ของมวลเทพ [๔๑] บุคคลผู้เลื่อมใส ถวายอาสนะ แด่ผู้มีปกติประพฤติพรหมจรรย์ หลุดพ้นโดยชอบ สงบแล้ว พึงบันเทิงใจเช่นเดียวกับดิฉัน [๔๒] เพราะเหตุนั้นแล ท่านผู้มุ่งประโยชน์ตน หวังผลมาก ควรถวายอาสนะ แด่ท่านผู้ครองร่างชาติสุดท้าย^๑- กุญชรวิมานที่ ๕ จบ ๖. ปฐมนาวาวิมาน ว่าด้วยวิมานที่มีเรือเป็นพาหนะ เรื่องที่ ๑ (พระมหาโมคคัลลานเถระถามว่า) [๔๓] เทพนารี เธอขึ้นอยู่บนเรือประทุนทอง ล่องลอยเข้าสู่สระโบกขรณี เด็ดดอกปทุมอยู่ [๔๔] เพราะบุญอะไรผิวพรรณเธอจึงงามเช่นนี้ ผลอันพึงปรารถนาจึงสำเร็จแก่เธอในวิมานนี้ และโภคะทั้งมวลล้วนน่าพอใจจึงเกิดขึ้นแก่เธอ @เชิงอรรถ : @^๑ พระอรหันต์ (ขุ.วิ.อ. ๔๒/๔๐) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๖ หน้า : ๘}